Νάταν κλέφτρα ή φρικιό ?

Ιπποδρόμιο παλιά οι ναυτικοί
                                           [λέγαν ένα καράβι,
που από τη σκάλα ακόμη,
          [σαν μπαίνει ο ναύτης θα καταλάβει,
πως μπάρκαρε σε σύγχρονη γαλέρα,
       [με σκύλους δουλικούς εργατομάχους,
και κάνω λιανά για τους στεριανούς
     [πως εννοώ τους κάποιους γαλονάτους,
τους ανήθικους κυνηγούς
                        [της εύνοιας των αφεντικών,
πατώντας επί πτωμάτων....

                                              [νοείτω ο νοών ? 

Ευτυχώς οι λίγοι τέτοιοι άρρωστοι

                                        [είναι σταμπαρισμένοι 

στων μπάρκων τους καφενέδες, 

   [κι οι ναυτικοί λίγο πολύ είν' ενημερωμένοι...

    

Αυτοί οι τύποι ρε φίλε
                                      [είν' πορωμένοι,
αρέσκονται, ηδονίζονται
                      [κι είναι ικανοποιημένοι,
όταν με τη φοβέρα απόλυσης
                [βάζουν στο τζάμπα πέραν του ωραρίου
τους ναυτεργάτες να δουλεύουν,

                                  [τομάρια άνευ ιερού και οσίου… 

Θύμα τέτοιου αχρείου που κατάντησε αστεγοντρίφτερ*,                  *περιπλανώμενος 
               [αστεγομπιτσικόμης*, αστεγοντισγόσερ*, ο φουκαράς       *σκουπιδιάρης *πιατάς

 έγινε σαν την κοπάνησε από παρόμοιο κάτεργο

                                                          [ο φίλος μου ο μαστρο Θωμάς,
στο Γκάλβεστον του Τέξας, Η.Π.Α.
                                   [μα πριν σας πω την ιστορία πούπε σε μας,
θα κάνω μια παρένθεση να αναφέρω
                                                     [κάτι που ίσως αγνοείτε :

Στο καράβι όταν μπαρκάρεις,

              [είσαι εργαζόμενος κι όχι κατάδικος εννοείται.

Τώρα αν πέσεις σε καθικοπροϊστάμενο,
                                  [και απροειδοποίητα εσύ λακίσεις,
πάρεις τη βαλίτσα σου και φύγεις,

                                                   [στρίψεις την κοπανίσεις,

οι αστυνομικο-λιμενικοί

                         [σε αναφέρουν επισήμως ως "Δραπέτη" !!

Δεν τόξερα πως ήμουν κατάδικος τόσα χρόνια
                                                       [και δεν το ξέρω εισέτι,
ακόμα, έως τώρα, μέχρι την παρούσα χρονική στιγμή
αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάτι,
                                          [κάτι περί αυτού, ας μας το πει….
Επιστρέφω όμως στον μάστορα, τον κοπάνα,
                                                     [ή μπανάνα, ή φευγάτο,
ή ντιζέρτερ, ή σκαστό, στον Κεφαλλονίτη φίλο
                                 [Θωμά του Γερασίμου Λασκαράτο,
με τις παράξενες ιστορίες του....
                               [που μεταφέρω εδώ μία από δαύτες :

Ληστές...…..
            [μα και αντεροβγάλτες,
στήνουνε γκόμενες βαρβάτες,
για ψωνιστήρι…

[σε μονοπάτια ή Χάι Γουέη….

Τ' ακούσατε μουσαφιραίοι ?
μας εσυμβούλεψε
                         [ο πατριώτης,
σίτιζεν* από καιρό...                                                   *Αμερικάνος πολίτης
             [πρώην Πειραιώτης..

Τις βάζουνε στους δρόμους
                          [για δολώματα...

κι αμέσως κρεββάτια
                    [μα και στρώματα,

σου φέρνουν στο μυαλό,

και λες...…    ας το καλό

αν είναι να μου τύχει !!!

χαλάλι....
   [μα τέτοιο τεφαρίκι !!

με τίποτα δεν το αφήνω !

Η Ιταλία, το Πόρτο Φίνο,

ήρθε στη μνήμη μου και πάλι,

τότε που ήμουνα στο ποστάλι*                            *επιβατικό-κρουαζερόπλοιο

που τέτοια, έβλεπα κορμιά,

και πάθενα ταράκουλο
                     [στην αμμουδιά...

Με εκείνες έμοιαζε η τύπισσα...

Του αμαξιού απ' έξω κτύπησα

την πόρτα....

                  να παραμερίσει.

Για να την πάω παρακάτω
      [με τ' αμάξι θα ζητήσει,

κι εκείνη η συμβουλή,

του πατριώτη το πρωί,

δεν θα με σταματήσει,

γιατί αδύναμη είχα
                [πλέον κρίση,

σε κόσμο των ουρί*...                                   *γυναικείες οντότητες θεϊκής ομορφιάς

                            [βρέθηκα άλλο...

Σφάλμα, ίσως, νάκανα μεγάλο..

Για το αν ήταν κλέφτρα 

             [ή ρέμπελο φρικιό, 

καθόλου πλέον δεν θ΄ασχοληθώ, 

κι έτσι χωρίς πια σκέψη,
      [καταγοητευμένος σταματώ,

κι ας φάω είπα....
                     [το κεφάλι μου !

Δεν μου έφτανε το χάλι μου

που είχα τελείως μπατιρίσει,

μα τη μπεμβέ είχα κρατήσει,

το νοικιασμένο χλιδάτο,
                [εφετζίδικο αμάξι,

μπας τύχει και μου κάτσει,

καμιά από σόι* γκόμενα...                                      *ευκατάστατη

και μετά από διάφορα
              (παραλειπόμενα)

να με ερωτευθεί,
            [να με υιοθετήσει, 

και η τύχη μου
                 [έτσι ν' ανοίξει.

Όρκο έπαιρνα ρε φίλοι

                           [την είχα ρίξει..

Μάλλον να το πιστεύω
                      [μ' είχε αφήσει

σαν δίπλα μου είχε καθίσει.

Όμως, αυτή μ' είχε ψωνίσει,

από τα πρώτα κιόλας
                            [τα λεπτά,

πως δεν θα έτρωγε λεφτά

           [αφού δεν είχα απ' αυτά

κι έσπαγε πλάκα αυτή με μένα.

Το ότι τα είχα εγώ χαμένα,

νομίζω μ' έκανε
              [λίαν συμπαθή.

Για τη δική μου τη ζωή

να μάθει θέλει...

                    [ήταν φυγή ?

και πώς...   είχα βρεθεί

στη Καλιφόρνια,
                        [και γιατί

κυκλοφορούσα με μπε εμ βε

σ' άγνωστα μέρη...

                            κι ήταν μωρέ

τόσο γλυκιά και τρυφερή...

Έβρισκε αστεία ότι 'χα πει.

χαιρόταν.....  εγέλαγε πολύ,

κι όταν τελείως πια
                        [εγώ 'χα ξεχαστεί,
 τότε….απότομα θα σοβαρευτεί:

Στρίψε γοργά...'', μου λέει, 
      [στου νταβατζή  μην πέσεις την παγίδα,
αλλιώς θα σε ληστέψουνε
                         [αυτή 'ναι η μόνη σου ελπίδα.

και σιγομουρμούρισε.... οι "μπάσταρντς"
                    [θα  πουν πως μούστριψε η βίδα,

Μ@@@@@.. στην έχουμε στημένη..''

μου λέει θορυβημένη και αγχωμένη !!!

Μές στην Μπε-εμ-βε την ανοιχτή

με διαπασών τη μουσική...

                        [μόλις σε μια στιγμή,

αλλάζει όλη η σκηνή

                   [και γίνεται δραματική...

Έχε το νου σου...    ανθρωπάκι*,                            *little man, ''αφελή νεαρέ''

κίνηση αν δεις στο καθρεφτάκι,

γιατ' έτσι...

      [και μας ανακαλύψουν,

σίγουρα θα μας λιανίσουν !!

Τώρα η μοίρα μας είναι κοινή...

πίσω δεν κάνω...

      [μαζί τους κόβω πια σκοινί

συνέχισε συγκινημένη:

...κι αν η ιστορία δεν σου βγαίνει

πόρνη γνωστή στη Πασσαντένα

είμαι...    πηγαίνω με τον καθένα

και με τον Βίνυ τον νταβά

τον "πινμπ"*
       [που λέμε στ' Αγγλικά,                                   *pimp, μαστροπός

καμιά ληστεία...
   [εδώ και κει στα πεταχτά

κάνω, για δεύτερη δουλειά,

όταν δεν έχει φορτηγά,

να ξεζουμίσω τους καημένους

τους ναυτικούς,
 [τους πάντα χαρμανιασμένους

που άμα με δούνε δίνουν ρέστα....

Λέω στο πελάτη..... 

                           ''Πρώτα πέστα*                             *πρώτα θα πληρώσεις

τα ντόλαρς κι έλα ομορφάντρα...''

ας είναι η μούρη του σα μάντρα

σε ερείπια κατεδαφισμένη,

απ' την αλμύρα χαραγμένη.

Σήμερα αγουροξυπνημένη

στη γωνιά που 'μουν στημένη

είπα:

 "νά, το σημερνό μου θύμα"..

Βλέπεις... ?    Τα λέω χύμα,

όμως γνωρίζοντας εσένα, 

                        [είπα, ''Κρίμα

ο τύπος αυτός είν' αγαθός,

και ας περνιέται πονηρός...

Σταματά...

                     [κι ανάσα παίρνει....

Ζεστή η φωνή της....

                        [με συνεπαίρνει...

Ταραχή....

           [και χτυποκάρδι φέρνει.

Άτσαλα το χέρι της το σέρνει

κι ανακατεύει τα μαλλιά μου...

Έγειρε στην αγκαλιά μου ?

ή την ετράβηξα κοντά μου ?

Με τόνα χέρι οδηγώ.

Ένα χαμόγελο έχει αχνό...

σ' ίδιο μοτίβο και σκοπό,

μ' αρέσει, λέει, να σε κοιτώ

κι από το πρώτο το λεπτό΄

άρχισα να σε συμπαθώ.

Μου θύμισες τον εαυτό μου

την εποχή, που άνθρωπό μου

η αθώα, έκανα τον Βίνυ...

Χρόνια τον έχω υπομείνει.
τη ζωή μου....
         [απ' αυτόν τη χάλασα.

Όλα τα έχω κάνει θάλασσα...

Μιλώντας,
           [τραβά απ' το τσαντάκι

και χώνει μες στο ντουλαπάκι

το "παραμπέλουμ" το εννιάρι*,                                    *πιστόλι (9mm parabellum)

λέγοντας...

"Σηηητ*…. ρε που να πάρει,                                          *shit, σκατά στα Αγγλικά

μ' αν τύχει τούτο το τομάρι 

να εμφανιστεί μπροστά μου

θα τον σκοτώσω
  [τον μαδερφάκερ*, το σκυλί.                                       *μπιπ μπιπ

Αν είμαστε όμως...
                          [λιγάκι τυχεροί

και βγούμε σώοι από δω πέρα

θα τη γιορτάζουμε
          [σου υπόσχομαι τη μέρα…

_______________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 124 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  σπασμένος κάβος  

Ελίζα και Ζαν Πωλ, Ένας έρωτας μέσα στο χρόνο

Ελίζα-Παρίσι Ντίσνεϋ Λαντ

Η γνωριμία μας με τον Μαρκόνη,
         [τον Μασσαλιωτο-Ανδεγαυό* Ζαν Πωλ,                   *Ανδεγαυία(Angers)
άρχισε μέσα στ' αεροπλάνο,

      [και τέλειωσε στης Βαρκελώνης ένα Μολ…

Στον έρωτα ο τύπος είχε πέσει
                              [μίας πατριώτισας, μίας ρωμιάς
και μούγινε κολιτσίδα να μάθει
      [όσα μπορούσε πιότερα για Έλληνες, για μας.....

Μα καλύτερα ν΄αρχίσω απ' την αρχή,
                             [αυτής της περίεργης ιστορίας,
που είχε φόντο τους δρόμους του Παρισιού,
             [τοποθεσία της πρώτης τους γνωριμίας. 

      Ο τύπος μέσα στο πουλμανάκι... 

          διακριτικό.....  της έκανε  "καμάκι",

          μα και αυτή....  κρυφοκοιτούσε,

           ενώ με τα μάτια της...

                           [έμοιαζε να μιλούσε, 

          εκείνο, τον παγωμένο Μάρτη,        

          καθώς περνούσαν...

                          [απ' την Μονμάρτη,

         

             ''Ρε που τον είδα... 

                            [που τον είδα...''

              αναρωτιόταν η Ελίζα,

           

          Της έμοιαζε πολύ γνωστός

           κι αναρωτιόταν συνεχώς...                       

                   ''Νάτανε μ' άλλους τουρίστες        
                    στη λεωφόρο με τις αρτίστες ?
                    στα κέρινα,
                        [της Μαντάμ Τυσσώ?
                    ήταν αυτός με το Πεζώ ?
                    που είδε στο ποταμι,
                      [στην όχθη την Ριβ Γκος ?''
     
             ….αναρωτιόταν
                    [και ψαχνόταν συνεχώς
             καθώςσε λίγο φτάνανε...
                           [στο Σαρλ ντε Γκώλ*...              *αεροδρόμιο

     Την γελαστή Ελίζα ο Ζαν Πωλ
         πλησίασε τάχα μου
                       [[εντελώς τυχαία.

         Κουβέντα πιάσαν….
                          [τα έλεγαν παρέα, 
         και ζευγάρι έδειχναν,
                             [από τα ''ωραία'',
         στο τράνζιτο
              [που για καφέ είχαν σταθεί,
         κι όλα τα βλέμματα
               [πάνω τους είχαν στραφεί.
         

         Στου μπαρ τα "στουλ" επάνω
         περίμεναν όλοι τ' αεροπλάνο
         να αναγγελθεί...
                  [πως θα αναχωρήσει,
         κι είχανε ως συνήθως
                      [όλες μαζί αργήσει
         να φύγουνε οι πτήσεις,
         από τις κινητοποιήσεις*                            *απεργίες
         πιλότων, φροντιστών....
         και βέβαια...
                   [αεροσυνοδών.....

Μιλούσαν για όλα  γενικά,
από το σινεμά...
                     ως και πολιτικά,
ή γιατί εκείνος πάει...  προς Δύση
και πότε θα ξαναγυρίσει...

Εκείνη, να το προσδιορίσει,
τ' απέφυγε...  και έμεινε ασαφές
''ποιες οι δικές της οι βουλές''
και τον προορισμό της,
κρυφό κρατούσε στο μυαλό της.                     

           Συνέχιζαν οι ενοχλητικές,
           πάνω τους νάναι οι ματιές,
           μα κι οι δικές τους... ήταν σαφές,
           πως.... 
                      ''αγκαλιάζονταν'' διαρκώς

           Την κοίταζε εκστατικός
            και μέσα του ένας σεισμός !

           Της Αφροδίτης ο μικρός
            ο τοξοβόλος*...                                      *ο έρωτας
                                     επιτυχώς
           τους είχε καίρια σκοπεύσει,
           και είχαν ήδη πάρει ''θέση'',
           στον κόσμο των ερωτευμένων,
           τον κόσμο των απομονωμένων,
           τον κόσμο 'κείνο... 
                                            όπου δύο,
           μόνο, υπάρχουν κι αποκλείω,
           κάποιος να μην περάσει
           και από αγάπη να μην κλάψει...




''Ζαν Πωλ Ντεργκά... μαρκονιστής*         *ασυρματιστής
και πάω στο μπόατ* το "Αντονίς."               *καράβι

Με Αγγλο-γαλλο-ελληνικά σπασμένα
συστήθηκε αυτός σε μένα,
σαν φτάσαμε στη Καρθαγένα
της Βολιβίας, κουρασμένοι,
άκρως ταλαιπωρημένοι,                      
και ''πολυκουνημένοι''
απ' τα πολλά κενά αέρος...

          Σ' ένα απομακρυσμένο μέρος,
          μπανάνες φόρτωνε το πλοίο,
          το φριγκορίφικο ψυγείο,
          και μ' ένα μίνι λεωφορείο,
          να φτάσουμε περάσαν ώρες...

          Πιάσαν και κάνα δύο μπόρες,
          στη βαρετή τη διαδρομή...

          Από την πρώτη τη στιγμή
          γίναμε φίλοι καρδιακοί
          και μούπε όλα τα δικά του,
          με τα μισοελληνικά του...

          Κοβόταν κι άλλαζε η λαλιά του
          όταν μιλούσε για εκείνη....
           
          Για πολύ λίγο είχαν μείνει
          μαζί...
                      μα αρκετά ώστε η χημεία
          να φτιάξει ερωτική ιστορία.            
          Ήτανε τέτοια η σαγήνη
          της Ίζας* που... 
                                    και μισογύνη                           *υποκοριστικό της Ελίζας
          θα έβαζε σε πειρασμό.

Έτσι ο ''Γάλλος μας'' εδώ                         
μου εψιθύρισε δειλά:
           - ''Την πάτησα με τη γραικιά
           και πρέπει να μαντέψεις (!)...
           να βοηθήσεις...  αν μπορέσεις.          
           Θα κάνω χωριό με Ελληνίδα ?
           Tην ίδια έχετε πατρίδα
           και θα τις έχεις μελετήσει"

             

Γελώντας... τούχα απαντήσει:
            -"Ζαν Πωλ μου... έχεις ατυχήσει              
            Η ζωή δεν μ' έχει αφήσει
            δεσμό να κάνω να πετύχει             
            και δύσκολα θα σε βοηθήσει
            κάποιος που όλες είχαν φτύσει.*                  *διώξει
                              
           Έτσι το είχα αποφασίσει,
           πως μόνος θα κοιμόμουνα,
           και ξεμπουρδελιαζόμουνα,
           ώσπου μιά ''βαρεμένη''
           θα τη πατήσει η καημένη,
           και θα με κάνει σύζυγό της...
          Πάνω στο μήνα για καλό της,
           πήγε τρεχάλα στη μαμά της
           και πέρασε γι αυτήν ο εφιάλτης..''

           - ''Μας υποχρέωσες..''  μου είπε.....        
             ''Χέι, Ντισέας γουή μίσεντ βαλί-τσε*      *''Οδυσσέα, πάνε οι βαλίτσες με τα ρούχα μας''
φώναξε φτάνοντας ο Πωλ,
με το μυαλό στο Σαρλ ντε Γκώλ
και στην Ελίζα... την μοιραία.        

Είχε φτάσει προκυμαία,
το λεωφορείο και παρέα
πάμε στο πλοίο δίχως ρούχο !

Απ' τον "Νικήτα Ρούσσο"
το διπλανό καράβι,
στέλνουνε το ίδιο βράδυ
από μια φόρμα και σκουφιά...

Βολεύτηκα προσωρινά
και ξεκινήσαν τα ταξίδια..

Μες στη ρουτίνα...
                          πάλι τα ίδια

Ο Πωλ γι αυτήν μονάχα ζούσε,
και για αυτήν όλο μιλούσε.

Μου έδειχνε τα γράμματά της
και ρώταγε, στα κείμενά της
εάν μπορούσα εγώ να δω,
και πιο πολύ... να αισθανθώ,
εάν αυτή τον αγαπάει
και για τη σχέση, που το πάει.
            ___________


                 Πέρασαν μήνες και... 
                                                 "ες-ο-ες"*                      *S.O.S. (save our souls)
                 ξάφνου απ' το "Μαρακές"
                 πήραμε,  πως καράβι              
                 φλεγόταν !...
                         [και ως το βράδυ,
                 σπίθες...….. ο ασύρματος του Πώλ
                 πετούσε, "σώσατε τις ψυχές μας",
                                        [και τόστελνε "του όλ"*       *"To All" (αναμ. προς όλα τα πλοία)

                  Ότι εσπεύδαμε και μεις !...
                  μετέδιδε ο αφελής
                 
                 Δεν ήξερε ο φουκαράς
                 ότι μετρούσε ο παράς
                 πρώτα....
                           που οδηγούσε εμάς
                 και γράψαμε τον κανονισμό,
                 σε ένα μέρος πουν΄γνωστό...

                 Ο Βίκινγκ ο Δανός, 
                               [ο καπετάνιος είχε πει :

                 -"Το πλοίο μου δεν καθυστερεί
                  για ότι κι αν ήθελε συμβεί..

                  Υπάρχει ρήτρα χρονική
                  για το φορτίο αν αργεί
                  και κλωτσά 
                         [απ' τον εφοπλιστή
                  θα φάω αν δεν πάω εγκαίρως..

                  Σαν μπάρκαρα.....

                         [μού ΄χε τονίσει ο ''γέρος'',

                  όταν εγύρεψα δουλειά
                  πως αν έχανε αυτός λεφτά
                  από δικές μου αποφάσεις,
                  θα θεωρούσε όλα προφάσεις
                  και τόνισε: 
                "καλύτερα 'συ να το σκάσεις
                  πριν πας σε πόρτο, γιατί αν φτάσεις                             
                  θα σε λιανίσω στη προβλήτα"....
                                              ___________


Είσαι όπως και κείνος ένα λαμόγιο,
              [όπως κι οι άλλοι, μία αλήτρα,
μου είπε ο Πωλ 
           [που είχε καταλάβει,
πως τελικά δεν πήγε το καράβι
τους ναυαγούς να παραλάβει ....


                 Δεν μίλα-ε πια σε κανένα
                 ούτε βεβαίως και σε μένα..        

                 Μετά τη βάρδιά του,
                 κλειδώνονταν,
                                  [στη κάμαρά* του             *καμπίνα
                 κι ερχότανε απ' τη μεριά του
                 πάντα ο ίδιος ήχος.
                 η ίδια μουσική... 
                    [και ο ίδιος στίχος...

Γνώριμα τα μουσικά εφέ
κάτι θυμίζει είπα ρε.
Ναί... είν' τ' ''Ακρόπολις αντιέ''
και φυσικά είναι η Ματιέ*''                       *Μιρέιγ Ματιέ Γαλλίδα τραγουδίστρια
η τραγουδίστρια η μικρή
αυτή μωρέ που έχουν πει
της Πιαφ* ότι είναι ή νέα βερσιόν..''         *Μεγάλη Γαλλίδα τραγουδίστρια

Απ' το τραπέζι πάντα απών, 
ο Πωλ, και λέγανε ο εκλιπών
οι άλλοι κοροϊδευτικά,
με τα καμώματα του αυτά.
                                                                     
                   

          Αραίωσαν τα γράμματά της,
                    που τόβλεπα όταν σιψάν-της,*              *προμηθευτής
                    έφερνε ταχυδρομείο,
                    για όλους μας μέσα στο πλοίο...

                    Σύντομα έφυγε ο μαρκόνης*,                 ο Ζαν Πωλ
                    στη θέση του ήρθε ένας Τσιρώνης
                    που 'χαμε και στο "Κωνσταντής"
                    πλοίο της ''Γ. Κουλουκουντής''*..               *εταιρία

                    Έκτοτε για το ειδύλλιο
                    δεν έμαθα....
                                    μα ''υπό τον ήλιο
                     ουδέν κρυπτόν''.....
                                        που λέγαν οι προγόνοι.


Ήμουν στη Βαρκελώνη
ψώνιζα και έκλεβα στο Μολ,*                        *Mall, εμπορικό κέντρο
και δίπλα- δίπλα με τον Πωλ,
πέσαμε στα ταμεία,                
αυτός στο δύο, εγώ στο τρία:

         - ''Ρε Πωλ.... 
                        - Ρε Οδυσσέα
         μωρή καπνικαρέα,
μου φώναξε... 
                        ''είσαι καλά ?''
και γίναμε μιά αγκαλιά...

Αυθόρμητα και βιαστικά
μου λέει: 
                - ''Είμαι ένοχος αλλά
                θα σου εξηγήσω και θα δεις
                πως φταίει ότι ήμουν αδαής...

              Σας έχω όλους συγχωρέσει,
                κι άδικα μπήκα στη μέση
                τότε...  ζητώντας εξηγήσεις,
                λέγοντας ''...να παρατήσεις,
                τους ναυαγούς είν' αμαρτία'',

                ....αφού ιδέα για την αιτία
                δεν είχα τότε ο χαζός.

                Παιζότανε... ο θησαυρός
                του εφοπλιστή σας να μειωθεί
                κι είχε το πλήρωμα εκβιαστεί,
                να μην αλλάξει την πορεία...''

              - ''Έλα ν' αλλάξουμε ομιλία,
του λέω...
                πες μου για 'κείνη''

Πιάνω στο βλέμμα του οδύνη
λέγοντας:  
                  - Ορμητική η δίνη,
                    που μάς κατάπιε....     
                                            της ζωής,
                   μα η ανάμνηση αυτής,
                   νύχτες πολλές... 
                                                και μέχρι αυγής
                   ετυραννούσε το μυαλό μου.
                                     
                  Κάποτε για το καλό μου,
                  τιμώρησα τον εαυτό μου          
                  πέφτοντας στα ναρκωτικά,
                  μπας την ξεχάσω με αυτά,
                  κι έτσι σιγά σιγά
                  απ' τις μυτιές πήγα βελόνη*,               *κόκα    *ηρωίνη
                  νομίζοντας...
                                          έτσι τελειώνει,
                  αυτή μου η αιχμαλωσία...

                  Παρηγοριά και ηρεμία
                  δεν μούδωσε καμιά ουσία

                  Και  ούτε σημασία
                  έδωσε καμιά....
                                           σ' αυτά,
                  του έρωτά μου η φωτιά.

                 Έκοψα τα ναρκωτικά
                  με την αποτοξίνωση,
                  έξω απ' το Παρίσι.... 
                                σε μία κατασκήνωση.

               Κάποτε...
                                μιά ανακοίνωση
                είδα σε αγγελίες,
                όπου οι εταιρίες
                οι πολυεθνικές
                νέους και νεαρές,
                ζητούσαν για δουλειά...

                Κάποια απ' αυτές με Γαλλικά,
                Ιταλικά και Αγγλικά,
                ζητούσε έναν πλασιέ.

                Αυτό 'ναι,  είπα...
                                          ''ουί Μεσιέ''.
                Δυό χρόνια εγώ στον καναπέ
                έψαχνα απελπιστικά
                για κάποια στεριανή δουλειά. 

                Φόρμες κι όλα τα χαρτιά
                συμπλήρωσα στα πεταχτά
                και τους περίμενα μετά...
               
               ''μια αγωνία του κερατά''...! 
                
                Φίλοι της μηχανής,κουβέρτας,
                 [μαρκόνηδες, εδώ 'ναι το"Χάπυ Εντ !!

              Στου Λονδίνου....
                               [το φημισμένο Γουέστ-έντ*,            *West End (ακριβη γειτονιά)
                είχε έδρα η πολυεθνική,
               και είχε πρόεδρο την ''κυρία''...
               την ''Ελίζα μου''...  
                                                την οποία,
               δεν είχα πάψει ούτε λεπτό
               να σκέπτομαι τόσο καιρό.
         
               Με τ' αεροπλάνο σαν τρελός
               απ΄το Παρίσι χαρωπός
               έτρεξα για να τη βρω....

               Μονολογούσα...
                                        "σ' αγαπώ... 
               σ' αγαπώ",  σ'αγαπώ 
               όμως το ομολογώ,
               στη διαδρομή φόβο κρυφό,
               είχα, πως...
                                  ματαιοπονώ !

               .....κι αν ήταν παντρεμένη ?
               ή αρραβωνιασμένη ?
              
                Σίγουρα θάν' ''καπαρωμένη'',
                σιγά να μη με περιμένει      
                σκεπτόμουνα στ' αεροπλάνο,       
                κι άλλαζα συνέχεια πλάνο,
                σ' ένα αδιέξοδο να φτάνω.....

                Θα το μετάνιωνα που πήγα ?
         
                Έφτασα με καταιγίδα
                κι από το Χίθροου γραμμή....
                 
                Στο μαύρο το παλιό ταξί
                η αγωνία είχε ενταθεί !

                Κι αν δεν καταδεχτεί
                σκεπτόμουνα καν να με δει ? !

                 Δεν ήθελα να το πιστέψω.
                 
                Ο θυρωρός απ' έξω
                απ' τα χλιδάτα τα γραφεία
                με τρακ μου είπε ''η κυρία
                σας περιμένει σερ...''

                Σαν βγήκα απ' το ασανσέρ,
                απ' έξω ήταν η γλυκιά μου
                κι έπεσε στην  αγκαλιά μου.

                Ναι...
                          έκανα λάθος, τι φοβερό        
                που νόμιζα τόσο καιρό
                πως μόνο εγώ την αγαπώ...!
                

                       Σημείωση

  Επέστρεψα το "Γκοτιέ"* μαντήλι              *Gaultier (χλιδάτη φίρμα προϊόντων)
  ε, να μη γίνω και ρεζίλι...
  
  Τόχα βουτήξει στην αρχή,
  πριν μπει ο Πωλ στο μαγαζί,
  να μην με πει κλεπτομανή...
  και... να φανώ ''καλό παιδί'' !

  Το είχα έννοια δηλαδή,
   να μη με βρίσει......
      [όπως και τότε στο καράβι,
   κι όντως λαμόγιο ότι είμαι
                [αυτός να καταλάβει....
_________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 123 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  σπασμένος κάβος