Μόνο το τυρί είδαν.... της φάκας !

Ο Ίων του Ηλία Καρλάφτης,
στο “ημιφριγκορίφικο*                                        *πλοίο ψυγείο από μετατροπή
                        [ήτανε ναύτης,
στο “Ανδρομέδα”
             [κάποιου Μηλιού,                         
ευκαιριακού εφοπλιστού..

Έκοβε* πράσινο,                                                   *έβαφε
                       [στο ντεκ* μουράδα.*                    *κατάστρωμα *γωνιές
ενώ στο ίδιο μοτίβο

                            [σφύραε* αράδα
κάποιο τραγούδι απ' το νησί του,
που τον περίμενε κεί η καλή του.



    "Ίωνα..."  λέει μιά δόση ο μπόσης*                 *λοστρόμος

    άμε στο άλμπουρο λίγο να σιώσης*                *ισιώσεις
    κάποιο καλώδιο απ' την κεραία
    και τη βερίνα βγάλε ωραία,
    προσεκτικά γιατί αν κλατάρει,
    θα σε σηκώσει και θα σε πάρει,
    αφού 'ναι όρντινο* του καπτ' Αντώνη,            *διαταγή
    παράκληση κι απ' τον μαρκόνη."*                   *ασυρματιστή


Βλαστήμια ρίχνει ο Ίων στο βρόντο...
βουτά το πινέλο, μην ξεραθεί,
                                  [μέσα στο πόντο*                   *δοχείο με μπογιά
και σκαρφαλώνει...........
                                          [σκέτη μαϊμού
στα ύψη, στην κορυφή του καταρτιού..

Έφτασε έως και τη γαλέτα*                        *η κορυφή του καταρτιού
κι όταν τελείωσε φώναξε 
                              -“Νέτααα”*                        *τελείωσε η δουλειά
Άεε,  κατέβαα λέει ο λοστρόμος*                          *εργοδηγός



Πέρασε ώρα και κείνος όμως
ήταν επάνω, 
                              - "Έεε,  τί χαζεύεις
φωνάζει ο μπόσης... εδώ δουλεύεις..."
και πονηρεύτηκε, μην η βρώμα,
η Ολλανδέζα πρώην νοσοκόμα,
και νύν γυναίκα
                  [του Τσιφ* του Ρώμα                             *πρώτος μηχανικός (Chief Engineer)
βγήκε τσιτσίδι πάν' στα σπιράγια,*                     *φεγγίτες
να πάρει ήλιο ενώ απ' τα πλάγια,
κι από ψηλά..... 
    [μάλλον θα μπάνιζε ο Ίων...

Μα ο λοστρόμος......
                    [θα μείνει... κίων,
άλλως κολώνα,
        [που ακούει φωνάρα
απ' το κατάρτι... 

              Γύρω μι' αντάρα
τσίτα τ' αυτιά,
                 [πολύ τρομάρα !
     “Φωτιά σταβέντοοο,*                                        *η υπήνεμη πλευρά του πλοίου
                                   [μακριά σε πλοίο                  
     δεν το καλοδιακρίνω,
                  [ίσως γκαζάς, ίσως ψυγείο.
     Τρέξτε φωνάξτε τον καπταν Άγη,
     η μηχανή του....
                                 [θα έπαθε βλάβη,
     γιατί μποτζάρει*                                                *κλυδωνίζεται
                            [σταματημένο,                   
     εις τα ψηλά 'γώ παραμένω..."

Φέρνει ο βαρδιάνος*  τον καπετάνιο                *ο αξιωματικός φυλακής
σχεδόν ξεβράκωτο, ήταν στο μπάνιο,
του 'πε: ''στη γέφυρα έλα επάνω,
           [εγώ δεν ξέρω πια τι να κάνω !''

Του δίνει αμέσως τη διαταγή 
ο καπετάνιος με ταραχή:
              "Πάρε τηλέφωνο τη μηχανή,
               ξύπνα τον πρώτο...
                                         πάνω να 'ρθεί",
               όλοι σταμπάι* στο Πι και Φι.."                  *Όλοι στο κατάστρωμα

Πάνω στην ώρα και το ές-ο-ές..
"καιγόμαστε..... τρέξτε.....
                              [σώστε ψυχές..."


Προς όλα τα πλοία επί της γης
φτάνει το σήμα, και ο καθείς
του ασυρμάτου ο χειριστής,                     
το στέλνει ολούθε,
                     [το μεταδίδει,
ενώ εμείς το πήραμε ήδη...

Από το Ρίο ως τη Τζακάρτα,
κι από το Σύδνεϋ
                      [έως την Πάτρα,
απ το Λος Άτζελες...
                               [μέχρι Σιράτσα*                       *Στην άπω Ανατολή
οι ναύτες έχουν θλιμμένη φάτσα...
Πιάνει μπουρίνι, πέφτει ομίχλη,
και τηλεγράφημα νέο ελήφθη,
το οποίο έγραφε,  ήταν στις βάρκες
το πλήρωμα όλο και επιβάτες
που διασωθήκαν, παραληφτήκαν,
ενώ το έρημο πλέον βαπόρι
καπνίζει  από πρύμη έως την πλώρη,
και κύματα το τέλος κτίζουν
που την ακτή σχεδόν αγγίζουν
οι πυρωμένες  οι λαμαρίνες...
(φτάνουν τα νέα και εν Αθήναις)

Τώρα τις μπάντες του θα ξεσκίσουν,
στα βράχια που πάει...
                               σαν θα κτυπήσουν.

Σε λίγες ώρες ξέχνα το πλοίο,
στο "Αντριάτικα"
                        [θα πούμε αντίο....


Ο αγέλαστος καπτα-ν- Άγης
κάτοικος μόνιμος,
             [που ήταν της Χάγης,
πρώτη φορά χαμογελάει,
το πιάσαν όλοι......
                 [για που το πάει..

     - "Μάγκες...''  μας λέει, "ήρθε η στιγμή
     για να πλουτίσουμε όλοι μαζί,
     αν θα το λέει κι εσάς η καρδιά σας
     και βάλετε όλοι τα δυνατά σας..

     Τα ρυμουλκά θέλουν μιά μέρα
     να προσεγγίσουνε 'κει πέρα,
     και 'μεις απέχουμε επτά μίλια
     ολοταχώς πάω με χίλια,
     να το διασώσουμε αν μπορούμε,
     και πλούσιοι όλοι να γενούμε,
     γιατί  'ναι δύο ετών γκαζάς,
     και περιμένει λες...     εμάς !

     Εκατομμύρια θα μπούν στη τσέπη,
     σε όσους κάνουν αυτά που πρέπει
     να δέσουν σύρμα
                        [χοντρό στη πλώρη,
     να ρυμουλκήσουμε το βαπόρι,
     μα θα κινδυνεύσουν
                        [και θάβρουν ζόρι.

     Μπορεί η φωτιά ,
                            [όλους να ζώσει
     να μην μπορέσει
                       [και να τους σώσει
     το ελικόπτερο όταν φτάσει,
     σαν ο καιρός θε να κοπάσει.

     Μέσα στο Γκέηλ* 
                      [δεν πάει κανένας,           *Καταιγίδα
     δεν έχει βράγχια ο καθένας,
     όπως ο ναύτης που 'ναι... σαν ψάρι,
     και που δεν παίρνει αυτός χαμπάρι,
     όταν το κύμα τόνε σκεπάζει,
     σαν μια ζωή σκαμπανεβάζει,
     αυτός μαζί κι η λαμαρίνα,
     και σε παρέες σαν πάει Αθήνα,
     όταν τους λέει τις ιστορίες,
     ψεύτικες φαίνονται.....
                       [αυτές κι αστείες....

     Σας ξαναλέω αν ρυμουλκήσουμε*                 1
     εκατομμύρια θα 'κονομήσουμε*...                 2  
     και επαναλαμβάνω,
       [όσοι να πάνε θα το τολμήσουνε,
     μπορεί βεβαίως να μη γυρίσουνε...."


Τέσσερις ναύτες,
                     [και δύο καμαρότοι  
εθελοντές στη βάρκα οι πρώτοι.
Πυροσβεστήρες εμείς
    [τους καλουμάρουνε* κατόπι.                         *τους κατεβάζουν με σκοινί

Ο γρουσούζης Μηνάς
                                 [από τη Θήρα,
μονολογώντας, λέει... από πείρα:

- "Μπωφόρ...? - Κύματα... ?
                           - Πυροσβεστήρα ?
....για τον καθένα.....
                           [βλέπω μια χήρα"...

Τον σιχτιρίσανε όλοι μαζί,

μα είχαν τον φόβο,
                   [μήπως συμβεί,
κι αληθινός .....
                  [ο γκρίνας βγει.

Φεύγουνε να πα' να δέσουν....
δύσκολο φαίνεται....
                       να το μπορέσουν,
γιατί ο καιρός έχει θυμώσει,
μπορεί ένα κύμα
                 [να τους σκοτώσει
αν τους πετάξει
                και τους στριμώξει
στου καραβιού πάνω τη μπάντα...

              - "Ίωων............ αγάνταα..."*                                               *τέντωσέ το σκοινί
από τη λέμβο (ακούει τον Λιώση),        
πάνω στο ντεκ* που τούχε δώσει                                  *κατάστρωμα
για να τραβήξει μία μπαρούμα*..                                    * σκοινί για να τραβήξουν το σύρμα
ενώ τα βράχια ήδη της Μπούρμα*                                 *Μιανμάρ
ήτανε δίπλα τους μιά ανάσα.

           Μπράβο μπαγάσααα !!!
φωνάξαν όλοι... σαν καπελώνει*       *δένουν

το σύρμα η ομάδα, 
                        [μα τους αγχώνει,

καθώς στο βίρα*                              *στη ρυμούλκηση
 [του καπταν Άγη

το σύρμα σπάζει.... 
     [σπάζει με κρότο.

Κτυπάει τον πρώτο...
                 [μετά άλλους δύο
πούχαν ανέβει
                  [πάνω στο πλοίο...
Θρήνος και τρόμος...

κλαίει ο λοστρόμος.

          Χάθηκαν όλοι, κι αυτοί της βάρκας !
                Μόνο το τυρί, είδαν.... της φάκας.

   * 1. Ρητά προβλέπεται από το νόμο ότι, για τη διάσωση πλοίου, του ναύλου και των πραγμάτων πάνω σε αυτό, σαν περιουσιακά στοιχεία, προβλέπεται από το νόμο εύλογη αμοιβή που καταβάλλεται και κατανέμεται όπως ορίζει ο νόμος και δεν επιτρέπεται αντίθετη συμφωνία. 
Σύμφωνα μ’ αυτόν τον νόμο, το μισό πλοίο όταν έχει εγκαταλειφθεί από το πλήρωμα, το παίρνει ο πλοιοκτήτης του πλοίου που θα το ρυμουλκήσει σε ασφαλές λιμάνι, το 1/4 ο πλοίαρχος και το υπόλοιπο 1/4 το πλήρωμα του αρωγού πλοίου.

     2. Το 1/4 του πληρώματος διανέμεται ανάλογα με την αρωγή που θα προσφέρει ο καθένας. Γι αυτό και ο εθελοντισμός !
________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια  
σελίδες 109  e-mail: pmatargas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia  Mataraga 

_______________________________________________________

Spasmenos kavos