Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Άστηνε, τάχει χάσει..


Ο Πίνακας της Γιαγιάς

Πολλές φορές το σκέφτηκα,
άλλες παραξενεύτηκα,
γιατί καμία σημασία
δεν δίναν, στη γιαγιά Λουκία,
σαν έδειχνε ένα πίνακα
και έλεγε επίμονα...

            «αυτός είν’ ο Κανάρης,
            είν ο θεός ο Άρης,
            που είμαι απ’ τη γενιά του,
            απόγονος δικιά του».

Εγώ 'μουνα πιτσιρικάς,
κι ούτε ο παππούς, ούτε ο μπαμπάς,
μούχαν μιλήσει σχετικά,
γι αυτά που έλεγε η γιαγιά...

Ότι άκουσα σποραδικά,
από κουβέντες και λοιπά,
προσπάθησα να τα μαζέψω,
κάποτε να τα βγάλω έξω
σαν οι σοφοί ανακαλύψουν
το «ίντερνετ»*,   και βοηθήσουν                           *Διαδίκτυο
να δούνε όλοι οι απογόνοι,
ποιοί ‘τανε οι προγόνοι,
της Γρηγοροπούλου-Ματαράγκα…

Χωρίς να κάνω εγώ τον μάγκα,
πως είμαι,  ένας γαλαζοαίματος,*         *1862, ο Κ. Κανάρης ανέλαβε την Αντιβασιλεία. 
είμαι,   ο συγγενής εξ αίματος
της Γρηγοροπούλου της Λουκίας,
της Ματαράγκα... ως κυρίας,

συζύγου, του εκδότη Αλεξάνδρου,
που στην οδό Μενάνδρου,
νέοι κι δυό, "αγαπηθήκαν"...
κι όλο διηγόνταν... 
                                   πως,  κλεφτήκαν,
πως,  με όνειρα... 
                                 ...σκεφτήκαν,
να βγάλουν μια εφημερίδα,
τον "ΕΛΕΓΧΟ"*...   που πρωτοείδα           *1901, Αιόλου 188 Αθήναι            
κορνίζα στο τοίχο της γιαγιάς,
και με εργαλεία νέας γενιάς,
το φύλλο το κιτρινισμένο*
θα "ζωντανέψω"....    
                                  Αναρτισμένο
σε σάιτ, τώρα, το "κειμήλιο",
βρήκε μια θέση υπό τον ήλιο.

       Για να αρχίσουμε λοιπόν,
           θα πεταχτώ στο παρελθόν…



Ήταν απόγονος Κανάρη,
και η γιαγιά το ‘χε καμάρι,
ολούθε τούτο διαλαλούσε,
κι από ψηλά όλους κοιτούσε....
Έλεγε η μάνα της πως «ήτο
Καναροπούλα»... και θεωρείτο
τιμή να πάει σε μιά βεγγέρα,
για τους επώνυμους 'κει πέρα…


           Οι απόγονοί της δεν ρωτήσαν,
           τα "πετάξαν".... 
                            ....δεν αφήσαν
           στοιχεία κι άλλες αποδείξεις,
           μα οι δικές μου αναμνήσεις,

           επαληθεύουν όσα η γιαγιά
           μας ιστορούσε από παλιά...


Μια μέρα ήρθαν δυό παιδιά
επίσκεψη στο σπίτι,
ο ένας μάλιστα "είχε μύτη",
και περπατούσε με καμάρι,
τον λέγαν Κωνσταντή Κανάρη….

Μούπε ότι ήταν συγγενείς της,
τους είχε δώσει την ευχή της…

Ένα ακόμα που θυμάμαι,
(το έσχατο... και που λυπάμαι),
να λέει σχετικά με τον Κανάρη,
πως σαν επιβράβευση είχε πάρει
από το κράτος,  στη Κυψέλη
κάτι εκτάρια, που εν τέλει
δεν έχει μείνει ούτε ένα,
κληρονομιά, νάρθει σε μένα...

Το κτήμα τούτο που μιλάμε
είν’ η Φωκίωνος*, που πάμε
           
*Φωκίωνος Νέγρη
για βόλτα εμείς από παιδάκια,
με τις λιμνούλες, τα πουλάκια
να κελαηδάνε μες στο άλσος….



Μου είπανε πως έχεις θράσος
την ιστορία όταν τους πω,            

μα η απόδειξη είναι εδώ…                                                                                
Πάνω στη ίδια την οδό,
στέκει το άγαλμα με χάρη
του Κωνσταντίνου του Κανάρη !


Από τη Φωκίωνος Νέγρη, στα Πυρφόρα 




Ογδόντα χρόνια, κι ήρθε η ώρα
τον καπετάνιο στα πυρφόρα,
να τον τιμήσω με μια σελίδα,                                 

που από μωρό εγώ τον είδα,
πάνω στους τοίχους της γιαγιάς μου,
κι αργότερα.... 
στης κόρης της και θειάς μου.

Η πολιτεία θα με εκπλήξει,
το σπίτι του σαν το γκρεμίσει,
και μεγαθήριο θα κτίσει
να κονομήσουν ημετέροι !
Μια πράξη που δεν έχει ταίρι..



Μία φορά, έναν καιρό,*         *1821
ήτανε το πυρπολικό
ο τρόμος για όλη την Τουρκιά...
έτσι μας λέγαν στα σχολειά.

Όλοι μας τότε σαν παιδιά
τ' ακούγαμε βαριεστημένα…          
Θυμόμουνα συγκεχυμένα
για τον Κανάρη τα ειπωμένα,         

πως... δηλαδή, είχε ανάψει
πυρπολικό και είχε κάψει
των Τούρκων το "μακρύ καράβι".

Μόνο αυτό ‘χα καταλάβει,
κι όταν η τύχη θα το φέρει
τα άπαντα του μπουρλοτιέρη,
και Μαρτινέλη και Κορδάτο
και τον Ουγκώ* και τον Παράσχο         *Ο Βίκτωρ Ουγκώ εξύμνησε με ποίημα τον Κανάρη
να κάτσω εγώ για να διαβάσω,
σ’ άλλο συμπέρασμα θα φτάσω….

Έκπληκτος είδα είχε τσακίσει
τα πλοία των Τούρκων, που ‘χαν λακίσει
με πανικό για Δαρδανέλια !

Τα νεύρα τους έκανε κουρέλια….

Ρε τη φαντάζεσαι την πλάκα,
ολόκληρο στόλο, μία ....τράτα
να τρέπει σ’ άτακτη φυγή ?

Μέχρι στην Αίγυπτο* είχε μπει  
              
*Αλεξάνδρεια, στόλος του Ιμπραήμ
μπουρλότο απ' τον πυρπολητή,
μα η μαλαστούπα είχε βραχεί
και ο Ιμπραήμ θα διασωθεί,
αλλά ο φόβος είχε φωλιάσει.
Τουρκοαιγύπτιοι τάχαν χάσει,

τρέμανε τον παληκαρά
από τα θρυλικά Ψαρά,
ένα νησάκι του Αιγαίου
πατρίδα που ήταν του γενναίου....


Εκείνη βρε την εποχή,
του Ψαριανού η απειλή,
έμοιαζε με πυρηνική,
που ερχότανε, καταστροφή.







Διαβάζοντας.... είδα μετά,
ότι δεν ήταν μόνο αυτά.
Τα "παραμελημένα"
εντυπωσιάζουν τον καθένα !

Βρισκόταν για μισό αιώνα

πρώτος, στον προμαχώνα
της εποχής της μοναρχίας,
και μετά βδελυγμίας 
θα απορρίψει "εξαγορές",
φοβέρες, μα και ....απειλές,
από τα καθεστώτα.

Το μέλημα του πρώτα,

ήτανε οι "ελευθερίες",
κι οι νεολαίες, που, ευκαιρίες
πάντοτε αναζητάνε,
και για το δίκιο πολεμάνε,
συσπειρωνόντουσαν σιμά του,
και εξ ανάγκης, τα δικά του,
οι καθεστωτικοί, 
φορές, χωρίς ντροπή,
(η αντιπάθεια ήταν γνωστή
για τον παλιό αγωνιστή).
του δώσαν αξιώματα,
όταν,   ήτανε λιώματα*.                             *στριμωγμένοι από το λαό



Πέντε φορές πρωθυπουργός !
Τον έγλυφε* κάθε  Βαυαρός...                   *τον καλόπιανε με υστεροβουλία
Μέχρι αντιβασιλεύς θα γίνει,
μα ανένταχτος...  θα μείνει !
_______________________________


Έμμετρο έργο από το βιβλίο "Ιστορικοί Αστερίσκοι",
του Οδυσσέα Ηβιλάγια, με αλήθειες, λάθη και σαρκασμό,
σελ. 851  e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

________________________________________



1986,  Κοπή νομίσματος με την προτομή του Κανάρη, 

Ο Πυρπολητής ενέπνευσε μεγάλους ποιητές

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ
……………………………..…

Lorsqu'un vaisseau vaincu dérive en pleine mer ; 
Que ses voiles carrées 
Pendent le long des mâts, par les boulets de fer 
Largement déchirées ;
……………………………………………

…..Mais le bon Canaris, dont un ardent sillon 
Suit la barque hardie, 
Sur les vaisseaux qu'il prend, comme son pavillon, 
Arbore l'incendie !

Novembre 1828.

Κανάρης , ένα ποίημα του Victor Hugo


Ο Γάλλος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885) περιγράφει διάφορες εθνικές ensigns του χρόνου του στο ποίημα Κανάρης ( κείμενο ), του Νοεμβρίου 1828 και το δεύτερο ποίημα της συλλογής Les Orientales , που δημοσιεύθηκε το 1829.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα υπήρξε από τους πλέον όψιμους Ευρωπαίους διανοούμενους, που έλαβαν φιλελληνική στάση.


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΕΛΗΣ

Αλλ’ όταν εβροντήσανε ΄
τα πέλαγα ‘ς τα βάθη
κ’ αι φλόγες ανεβήκανε
ψηλά ‘ς τον ουρανό,
ο κόσμος εταράχτηκε,
αμίλητος εστάθη
……………………

…. Θωρώντας
Τον αυλητή, που έσφιγγε
Του ολέθρου το δαυλί,
Βοήν ο κόσμος έβγαλε
την άβυσσο ρωτώντας :
«Ποιος είναι αυτός ο ημίθεος
Που τα στοιχεία κρατεί ;
Μες τα’ αναμμένα κύματα
τον είδε …………………………..


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ


Τον Καραλήν εξήγειρεν ο θόρυβος του πότου
Και είδε την πυρπόλησιν φρυάττων του τρικρότου 
……………………………………………………………

Και βλέπει μόνον κύματα τα εσχατόν του βλέμμα
Και ουρανόν εκδικητήν

…………………………………

……………….Εξεδικήθης, Χίος


ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
……………………...
…..Κ’ ιδού, αστράφτει και βροντά της Χίου το λιμάνι,
στη Σάμο και στη Τένεδο το κύμα φωσφορίζει,
Στην Αλεξάνδρεια φαίνεται, μεσ’ την καρδιά της φτάνει
Και του Κανάρη ο δαυλός σπυνθοβολεί, καπνίζει…

………………………………………………………………

Κι όταν στεφάνι πύρινο ο ουρανός φορούσε
Κι ο κεραυνός στα σύννεφα επέτα καβαλλάρης,
όταν σεισμός ακούγετο κ’ η θάλασσα βογγούσε
στο πέλαγος εστρέφανε κ’ έκραζαν «Ο Κανάρης!»
_____________________________________________________________

                                        

Πανεπιστήμιο. Εδώ στεγάστηκε η Βουλή μέχρι να κτιστεί το κτίριο της Σταδίου


Κωνσταντής Κανάρης, 

Έλληνας ατρόμητος πυρπολητής κατά την Επανάσταση του 1821,

ναύαρχος, υπουργός πρωθυπουργός και αντιβασιλεύς της Ελλάδος


Από μικρός εργαζόταν σε πλοία της οικογένειάς του και διακρινόταν για τη γενναιότητα και τη φιλοπατρία του.
Το 1807, όταν βρέθηκε στα βόρεια του Ιονίου, μετέφερε στη Λευκάδα Ηπειρώτες και Σουλιώτες για να πολεμήσουν τον Αλή πασά. Μετά το θάνατο του θείου του το 1810, με δικό του πλέον το καράβι, βρέθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας, όπου έμαθε για τη Φιλική Εταιρεία και τους σκοπούς της. 
Παντρεύτηκε το 1817 την Ψαριανή Δέσποινα Μανιάτη, με την οποία απέκτησαν εφτά παιδιά. Πήρε από την πρώτη στιγμή μέρος στην Επανάσταση και ειδικεύτηκε στα πυρπολικά. 
Μόλις κηρύχτηκε η Επανάσταση, κατατάχτηκε αμέσως ως πυρπολητής, [μπουρλοτιέρης], στο στόλο του Νικολή Αποστόλη, επηρεασμένος από το κατόρθωμα του Παπανικολή στην Ερεσό το Μάϊο του 1821 και έγινε ένας από τους ικανότερους μπουρλοτιέρηδες. 


    Πολεμική δράση 

Τη νύχτα της 6ης προς την 7η Ιουνίου 1822, μαζί με τον Πιπίνο μπήκε κρυφά στο λιμάνι της Χίου και πυρπόλησε τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου και κατά την πυρπόληση σκοτώθηκε ο Τούρκος ναύαρχος Καρά Αλή, από την πτώση ενός αναμμένου καταρτιού, που τον χτύπησε στο κεφάλι και παράλληλα να τη βυθίσει με όλο της το πλήρωμα, περίπου δύο χιλιάδες άντρες. Ο Άγγλος ιστορικός της επανάστασης Τόμας Γκόρντον γράφει ότι ἡ πράξη αυτή ήταν ένα «από τα πιο καταπληκτικά στρατιωτικά κατορθώματα που αναφέρει η ιστορία». 

Στις 22 Οκτωβρίου 1822 μαζί με το Βρατσάνο, ανατίναξε την αντιναυαρχίδα «Ριάλα Γεμισί» που βρισκόταν στο στενό ανάμεσα στην Τένεδο και την Τρωάδα και προκάλεσε το θάνατο του ναύαρχου Κακλαμάν Μεχμέτ πασά και 800 μελών του πληρώματος, ενώ ο υπόλοιπος στόλος κρύφτηκε αμέσως στα Δαρδανέλια. 

Τον Αύγουστο του 1824 έκαψε τουρκική φρεγάδα κοντά στη Σάμο, όπου σκοτώθηκαν 600 άντρες, ενώ στη συνέχεια λίγο μια κορβέτα στη Μυτιλήνη, παίρνοντας έτσι εκδίκηση για την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών. 

Στις 10 Αυγούστου 1825, στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, με ρωσική σημαία και χωρίς τους συνοδούς του, Κριεζή, Βώκο και Μπούτη, επιχείρησε να κάψει 60 πολεμικά και περίπου 180 φορτηγά πλοία, που ήταν έτοιμα να μεταφέρουν στρατό στην Ελλάδα, όμως απέτυχε, λόγω της αλλαγής του ανέμου. 


    Πολιτική δράση

Πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή της ελεύθερης Ελλάδος, το 1827 αντιπροσώπευσε τα Ψαρά στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, το 1828 ήταν φρούραρχος Μονεμβασιάς, ενώ όταν ήρθε ο Ιωάννης Καποδίστριας, τον διόρισε αρχηγό μοίρας του ελληνικού στόλου.
Στάλθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1831, για να καταστείλει την ανταρσία στην Ύδρα και τον Πόρο.
Μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια αποσύρθηκε και έμεινε στην Ερμούπολη της Σύρου.
Με την εγκαθίδρυση της βασιλείας, ο Όθωνας τον επανεφέρει στο Ναυτικό. Τον διορίζει το 1843 γερουσιαστή και ναύαρχο του Ελληνικού στόλου. Υπουργός.  Έγινε γερουσιαστής, το 1843 υπουργός Ναυτικών, όπως και το Μάιο του 1854 όταν τοποθετήθηκε στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. 
Γύρω του άρχισε να συγκεντρώνει περί το 1860, φιλελεύθερους νέους που δε συμπαθούσαν τη βασιλεία και τον Όθωνα.  Η αντιπάθεια του Όθωνα για τον Κανάρη μεγάλωνε, αλλά όταν διαπίστωσε ότι ο παλιός αγωνιστής είχε καταστεί η δημοφιλέστερη προσωπικότητα της εποχής εκείνης προσπάθησε να τον προσελκύσει, με λάθος τρόπο, εισπράττοντας την άρνηση του Κανάρη. 
Η αυλή έβλεπε με αγωνία ότι ο Κανάρης είχε γίνει επίκεντρο της αντίδρασης κατά των ανακτόρων και έπρεπε να τον εξουδετερώσουν.
Η πρώτη πρόταση ήταν ο βαθμός του ναυάρχου και μηνιαία σύνταξη 1.000 δραχμών. Στην άρνηση του περήφανου αγωνιστή ο Όθων υποβάλει σχετικό νομοσχέδιο στη βουλή και στη συνέχεια δημοσιεύεται στην "Γενική Εφημερίδα" της κυβερνήσεως. Η απάντηση του "απροσκύνητου" Κωσταντή δεν σήκωνε παρερμηνείες. Αδιαπραγμάτευτη και καθαρή:


           "Κύριε υπουργέ,

                                         Με απορίαν μου ανέγνων χθες το εσπέρας εις την "Γενική Εφημερίδα" του υπουργείου, εις το επίσημον αυτής μέρος την δημοσίευσιν νομοσχεδίου, χορηγούντος εις εμέ σύνταξιν δραχμαί 1.000.

Ηπόρησα δε διότι προς τον απεσταλμένον του βασιλέως κ. Ιωάννην Κολοκοτρώνη απήντησα σαφώς και καθαρώς, ότι, δεν δέχομαι ούτε την σύνταξιν ούτε τον βαθμόν του αντιναυάρχου, τα οποία ήλθε επιφορτισμένος να μοι προσφέρη. 

Τω προσέθεσα δε ότι δεν επεθύμουν να ευρεθώ εις την δυσάρεστον ανάγκη να εκθέσω την υπογραφή της μεγαλειότητός του, εκφράζων δημοσία την αποποίησίν μου, και ότι εν σχεδίω ακόμα ευρισκομένου του πράγματος, δεν έπρεπε να προοδεύση τούτον περισσότερον, ούτε να διαδοθή, αναδεχθείς από μέρους μου, να φυλάξω απόρρητον την μεταξύ μας ομιλία. 

Όπερ και ετήρησα. Και άλλοτε οσάκις μοι εγένοντο τοιαύται προτάσεις υπό υπουργών απήντησα με την αυτή γλώσσα και εδήλωσα, ότι η αντιπολίτευσίς μου δεν πηγάζει εκ της παραγνωρίσεως των εμέ αφορώντων δικαιωμάτων (διότι έχω την πεποίθησιν, ότι μια ημέρα το Ελληνικό έθνος θέλει αναγνωρίσει και αποδώσει αυτά εις την οικογένειά μου) αλλ' ότι επήγαζε από την κυβερνητικήν πορείαν, ήτοις εμηδένισε το συνταγματικό πολίτευμα και εμάρανε τας εθνικάς δυνάμεις. 

Τοιουτοτρόπως έκαστος ευκόλως θέλει εννοήσει, ότι μοι ήτο αδύνατον, να δεχθώ από του σημερινού συστήματος, έστω και την πλατυτέραν και κολακευτικωτέραν ικανοποίηση των δικαιωμάτων μου, χωρίς να δώσω υπονοίας, ότι εις την πολιτικήν μου διαγωγήν εισχωρεί η ιδέα του ατομικού συμφέροντος της προσβληθείσης φιλαυτίας μου. 

Εκ τούτων, ελπίζω, δύναται να δικαιολογηθεί παντελώς η δια της παρούσης επαναλαμβανόμενη αποποίησίς μου, αν και λυπούμαι ειλικρινώς, τεθείς εις τοιαύτην ανάγκην.

                             Υποσημειούμαι με την προσήκουσα υπόληψιν

                                                         Κ. Κανάρης"



Η επιστολή-κόλαφος του Κανάρη κάνει τρομερή εντύπωση. Όταν όλοι είχαν σπεύσει να αποδεχθούν ανάλογες προτάσεις για να πραγματοποιήσουν τις πολιτικές τους επιδιώξεις, κυβέρνηση και ανάκτορα δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως ο Κανάρης αρνήθηκε αυτά τα προνόμια. 
Το Ιανουάριο του 1862 ο Όθωνας τελικά, του αναθέτει τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Ο Κανάρης προτείνει έναν κατάλογο με υπουργούς, που όλοι τους είχαν επαναστατικές απόψεις, λέγοντας στον Όθωνα ότι μόνο με τέτοια κυβέρνηση θα ήταν δυνατόν και η μοναρχία να σωθεί και η τάξη στη χώρα να διατηρηθεί. Επιπλέον τους υπουργούς να τους ορίζει η κυβέρνηση, υποβάλει ένα υπόμνημα με όλες τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Φιλελευθεροποίηση των νόμων περί τύπου και έλεγχος και ρυθμίσεις στα θέματα του δημοσίου χρέους. 

Ο Όθωνας όπως ήταν φυσικό δεν δέχεται και δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ιωάννη Κολοκοτρώνη. Ο Κανάρης περνά ανοιχτά στην αντιπολίτευση.   
Η θύελλα ανατροπής του Όθωνα φουντώνει. Στάσεις αξιωματικών εκδηλώνονται σε διάφορες πόλεις. Εξέγερση στο Ναύπλιο. 
Τον Οκτώβριο του 1862 Ο Όθωνας και η Αμαλία ευρισκόμενοι σε περιοδεία ανατρέπονται από τον εξεγερμένο λαό και στρατό και αναχωρούν υποχρεωτικά για τη Βαυαρία. 

Λίγο αργότερα, ανέλαβε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Ρούφου και έκτοτε φαινομενικά αποσύρεται από την πολιτική με τον τίτλο του ναυάρχου, όμως το 1877 μετά από λαϊκή απαίτηση, ανέλαβε και σχημάτισε οικουμενική κυβέρνηση, για να διεκδικήσει τα εθνικά δίκαια, ύστερα από τις συνθήκες που δημιούργησε ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. 

Αναλυτικά οι περίοδοι των αξιωμάτων του:
Διατέλεσε πρωθυπουργός: *από τις 16 Φεβρουαρίου 1844 ως τις 30 Μαρτίου 1844, [διαδέχθηκε τον Ανδρέα Μεταξά και παρέδωσε στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο], 
από τις 15 Οκτωβρίου 1848 ως 12 Δεκεμβρίου 1849, [διαδέχθηκε τον Γεώργιο Κουντουριώτη και παρέδωσε στον Αντώνιο Κριεζή], 
από τις 5 Μαρτίου 1864 ως τις 16 Απριλίου 1864, [διαδέχθηκε τον Δημήτριο Βούλγαρη και παρέδωσε στον Ζηνόβιο Βάλβη], 
από τις 26 Ιουλίου 1864 ως τις 9 Φεβρουαρίου 1865, [διαδέχθηκε το Ζηνόβιο Βάλβη και παρέδωσε στον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο], 
από τις 26 Μαΐου 1877 ως τη 2α Σεπτεμβρίου 1877, [επικεφαλής οικουμενικής κυβερνήσεως, ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, η οποία στηρίχθηκε από τους τότε πολιτικούς αρχηγούς, Χαρίλαο Τρικούπη, Δηλιγιάννη, Θρασύβουλο Ζαΐμη, Αλέξανδρο Κουμουνδούρο, διαδέχθηκε και παρέδωσε στον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο].

Στην Αθήνα έμενε στην συνοικία της Κυψέλης. Στη θέση του σπιτιού του στην οδό Κυψέλης 56, έχει κτισθεί πολυκατοικία, στην οποία υπάρχει εντοιχισμένη μαρμάρινη επιγραφή, ενώ στην οδό Ζακύνθου έκτισε την Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, που σώζεται.
______________________________________________________________________





Η Ιστορία δικαίωσε το ατρόμητο παληκάρι 
της θάλασσας.

Η έντιμη στάση του Κωνσταντίνου Κανάρη, 
του αγνού πατριώτη, μένει παρακαταθήκη 
στο Έθνος.  


*  Πηγές που αντλήθηκαν στοιχεία για να γίνει 
αυτό το αφιέρωμα:
Gunnar Hering "Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936"  Έκδοση Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης
"Πολιτική Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδος"  
Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη Έκδοση Παπύρου.
Εδβομαδιαία Εφημερίδα Lifo
______________________________________________


"ΕΛΕΓΧΟΣ"  http://eleghossite.blogspot.gr/,  blog συνεργαζόμενο  με το "spasmenos kavos".

Τα αποτελέσματα της έρευνας για τα "έργα και τις ημέρες"  της εφημερίδας, είναι πενιχρά. 
Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε καταστροφικός για το αρχείο (σώμα)  της εφημερίδας. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι η αποθήκη που φυλασσόταν το αρχειακό υλικό του "ΕΛΕΓΧΟΥ"  κατελήφθη από αστέγους, που διεσώθησαν τον παγωμένο χειμώνα του 1941 (των χιλιάδων νεκρών από το κρύο και τους βαρβάρους), καίγοντας τα αρχεία της εφημερίδας για να ζεσταθούν ! 


Ένα φύλλο της εφημερίδας, 
που έχει στην κατοχή της η οικογένεια, 
με ημερομηνία 17 Σεπτεμβρίου 1921, 
βρίσκεται στη πανσιόν Villa de Loulia, 
στη τοποθεσία Περουλάδες, 
στο Βόρειο τμήμα της Κέρκυρας.


______________________________________________________________

Όποιος ενδιαφέρεται να δει, τι απέγινε 
η καναροπούλα, στα ταραγμένα χρόνια 
της εποχής του "ΕΛΕΓΧΟΥ",  
στο blog "ΕΛΕΓΧΟΣ" θα βρεί μια ελεύθερη 
απόδοση της ιστορίας των δύο οικογενειών,
παράλληλα με τα πολιτικο-κοινωνικά γεγονότα
που μεγάλωσαν την Ελλάδα. 
πατήστε στο κάτω στο πράσινο link:
http://eleghossite.blogspot.gr/2014/07/blog-post_18.html


  σπασμένος κάβος  

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Το Σκονάκι του Τεμπέλη





Μικρό με λέγανε τεμπέλη, 

και απεδείχθη εν τέλει
πως είχαν δίκιο οι "κριτές"...
... οι παρατηρητές,
οι παντογνώστες, οι ξερόλες
πούναι σχεδόν, όλοι και όλες….

Έτσι η δική μου τεμπελιά, 
πλήρως ανεδείχθη στα σχολειά,
όπως βεβαίως και στη δουλειά..

Έχασα την ανεμελιά 
μ’ αυτά τα δυό, ειλικρινά.
"... Δεν έχουνε ψυχή αυτά...?"
μου λέγαν, κι έδειχναν, παιδιά
που μελετούσανε σκληρά….

….τα ίδια σαν έπιασα δουλειά….

Τάβλεπα όλα αυτά μπελάδες,
κι είπα "αυτούς τους μπουνταλάδες
δεν θα ακολουθήσω...
το θέμα αυτό θα ....μελετήσω !"


Και έτσι χόμπυ θα το κάνω
μεσ’ τη ζωή για να τη βγάνω,
να βρίσκω πάντα ένα πλάνο
πως να την κοπανάω
απ' τη δουλειά και να το σκάω, 
ή να χρονοκολοβαράω… ! 

Πρωτότυπο..? Μπορεί, ίσως κι αστείο,
το χόμπυ μου..... 
                            ..... και στο σχολείο,
μετά πολύ σκασιαρχείο
κάποια φορά ....είπα αντίο !



Πιάνω δουλειά.... Νέους συναδέλφους,
νέους τεμπέληδες, γνώρισα, φρέσκους.....

Τώρα σ’ αυτή την ηλικία,
μια "διατριβή στην ιστορία"
προς όλα τα τεμπελχανεία
κοινοποιώ από δώ πέρα…


Την ιστορία σε μια μέρα
να μάθουνε οι "αρακτοί",
ότι δεν μάθαν δηλαδή,
όπως κι εγώ, έτσι κι αυτοί….


Είν' το σκονάκι του τεμπέλη,
με τούτο πήρα, απολυτήριο, εν τέλει,

το χρησιμοποίησα δε, και 'δω,
στις εξετάσεις, για να μπω
στην υπηρεσία, ένα καιρό !




από το ημερολόγιο του τεμπέλη 




Ήταν η χειρότερή μου,
σ’ όλη τη σπουδαξή μου,
η "ώρα της Ιστορίας"...
λόγω μονίμου ανίας.

Η έλλειψη φιλομαθείας
τάχε καταφέρει έτσι,
ώστε καμία να έχω σχέση
με τα ιστορικά
κι όλα τα σχετικά μ' αυτά.

Μιά μέρα, στην αντίληψη,
μούπεσε μιά περίληψη,
κομμένη και ραμμένη
για οκνηρούς.... εν γένει,
κι έμαθα "εν οφθαλμού ριπή"
ότι αγνοούσα μια ζωή.


Αν δεν βαριέσαι ίσως και συ
κάτι θα βρεις στα παρακάτω….
…κουραστικό, το υπογράφω !!



Το Σκονάκι του Τεμπέλη,


Με αυθαιρεσία ή όχι, παίρνω σαν δεδομένο ότι μέχρι το 336 (περίπου), η Ιστορία μας (της αρχαίας ελληνικής γραμματείας εννοώ) είναι χιλιοειπωμένη, χιλιοακουσμένη και χιλιοκαμαρωμένη θα έλεγα...
Ο Καστοριάδης λέει ότι: "Η πολιτική μας ιστορία τελειώνει το 404 π.Χ, μετά, υπάρχει μια ατελείωτη σειρά από κατακτητές. Οι οποίοι ναι μεν επηρεάστηκαν... οικειοποιήθηκαν, αντέγραψαν, πολλά "ελληνικά"... αλλά στην ουσία έσβησε το "Φως". Ίσως σιγά-σιγά... Ίσως απότομα..."

Δεν παίρνω θέση. Ιδού η Ρόδος... για κάθε ερευνητή.



(2166 Χρόνια σε λίγες γραμμές)


336 π.Χ. Ο Μακεδονικός στρατός εκλέγει ομόφωνα τον Αλέξανδρο βασιλιά. 
Το πανελλήνιο Συνέδριο τον ανακηρύσσει Ηγεμόνα της Συμμαχίας και Στρατηγό Αυτοκράτορα στην εκστρατεία εναντίον των Περσών.

335 π.Χ. Στάση των Θηβαίων. Η Θήβα εκθεμελιώνεται από το μακεδονικό στρατό.

334 π.Χ. Ο Αλέξανδρος νικά τα περσικά στρατεύματα και φτάνει στην Άγκυρα. Υποτάσσει (σημερ. ονόμ.) Τουρκία, Συρία, Λίβανο, Ισραήλ, Ιορδανία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο, Λιβύη, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Ιράκ, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Ιράν, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Καρμανία (κοντά στα στενά του Ορμούζ στον Περσικό Κόλπο). Εξέγερση της Σπάρτης, ήττα των Σπαρτιατών από τους Μακεδόνες...

323 π.Χ. 13 Ιουνίου: Θάνατος του Αλεξάνδρου στη Βαβυλώνα.

322 π.Χ. Αλλεπάλληλες ήττες των Αθηναίων από τους Μακεδόνες «έσβησε για πάντα το πολιτικό μεγαλείο των Αθηνών» .

322/321 π.Χ. Οι στρατηγοί του Αλέξανδρου χωρίζουν τη αυτοκρατορία σε κομμάτια και πολεμούν μεταξύ τους συνεχώς (Πτολεμαίος, Σέλευκος, Κάσσανδρος Λυσίμαχος Αντίγονος)

211 π.Χ. Οι Ρωμαίοι και οι Αιτωλοί συμμαχούν



168 π.Χ. Οι Ρωμαίοι εισέρχονται στη Μακεδονία.  Διαιρείται σε τέσσερα ανεξάρτητα μεταξύ τους κράτη.  
Οι ύποπτοι για αντιρωμαϊκά αισθήματα Έλληνες τιμωρούνται αυστηρά. 

Παγκόσμια κυριαρχία της Ρώμης.


43 π.Χ. Δολοφονείται ο Καίσαρας. Εμφύλιος πόλεμος.

31 π.Χ. Ο Οκταβιανός νικητής και κυρίαρχος..

                                  μ.Χ

37. Καλιγούλας, Οι Ρωμαίοι αρπάζουν και μεταφέρουν στη Ρώμη ελληνικά αγάλματα.

64. Εμπρησμός της Ρώμης. Διωγμός των χριστιανών. Μαρτύρια των αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

67. Ο Νέρωνας εγκαινιάζει έργα στον Ισθμό της Κορίνθου.

114-116. Ανεγείρεται το Μνημείο του Φιλοπάππου στο λόφο των Μουσών των Αθηνών.

125. Αρχίζει η κατασκευή του Αδριάνειου Υδραγωγείου στην Αθήνα, Το έργο του Αδριανού υδροδοτεί την πόλη μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.

160. Κατασκευάζεται το Θέατρο του Ηρώδου του Αττικού.

176. Ο Μάρκος Αυρήλιος ιδρύει τέσσερις έδρες φιλοσοφίας στη Ρώμη. Μετατρέπει τις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας σε ένα είδος πανεπιστημίου.

212. Με διάταγμα του Καρακάλλα χορηγείται το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη στο μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορίας.

293. Διοκλητιανός τετραρχία: Η αυτοκρατορία στα τέσσερα. Εμφύλιος, όλοι εναντίον όλων, επικρατεί ο Μέγας Κωνσταντίνος...

330. 11 Μαΐου: Εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης.

361.  Ο Ιουλιανός ανακηρύσσεται αυτοκράτορας του ρωμαϊκού κράτους. 
με διάταγμά του ανοίγει και πάλι τους ειδωλολατρικούς ναούς.

380. 27 Φεβρουαρίου: Με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ ο χριστιανισμός γίνεται επίσημη θρησκεία του κράτους.

318.  Συγκαλείται στην Κωνσταντινούπολη η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία αποφασίζει την ύψωση της επισκοπής Κωνσταντινούπολης σε πατριαρχείο.  Ο Θεοδόσιος απαγορεύει την ειδωλολατρία.

394. Καταργούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα Ελευσίνια Μυστήρια.

410.  Οι Βησιγότθοι υπό τον Αλάριχο καταλαμβάνουν και λεηλατούν τη Ρώμη.

435.  Ετήσια καταβολή 700 λίτρων χρυσού στους Ούννους. 

Ο Θεοδόσιος Β΄επιτρέπει τη χρήση, παράλληλα με τη λατινική, της ελληνικής στη σύνταξη των διαθηκών. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τον εξελληνισμό της αυτοκρατορίας.    Σε Ούννους  2.100 λίτρες χρυσού ετησίως.

447.  Ο Αττίλας εισβάλλει στην Ελλάδα και φτάνει σχεδόν μέχρι τις Θερμοπύλες.

449.  Συμφωνία ανάμεσα στο Βυζάντιο και τον Αττίλα. Ο Αττίλας συμφωνεί να αποσυρθεί από τα εδάφη νότια από το Δούναβη.

451.  H Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος εξομοιώνει το πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης με την πρεσβυτέρα εκκλησία της Ρώμης.

495.  Οι Φράγκοι γίνονται χριστιανοί.

507.  Ετήσια καταβολή φόρου σε Πέρσες.

529.  Ο Παρθενώνας μετατρέπεται σε χριστιανικό ναό.  Αναστολή της λειτουργίας της Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών. Η σχολή επαναλειτουργεί λίγα χρόνια αργότερα και κλείνει οριστικά στα τέλη του 6ου αιώνα.

536.  Ο Ρωμαϊκός στρατός της ανατολής με στρατηγό τον Βελισάριο καταλαμβάνει τη Ρώμη.

537.  27 Δεκεμβρίου: Εγκαινιάζεται ο Ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

545.   Ο Ιουστινιανός να καταβάλει στην Περσία 2.000 λίτρες χρυσού.

622. Ο Ηράκλειος ξεκινά από την Κωνσταντινούπολη την εναντίον των Περσών εκστρατεία, κυριεύει την Τιφλίδα, νικά τους Πέρσες κοντά στη Νινευί.

630.  Αναστήλωση του Τιμίου Σταυρού στην Ιερουσαλήμ.

638.  Οι Άραβες καταλαμβάνουν την Ιερουσαλήμ.

654.  Οι Άραβες καταλαμβάνουν τη Ρόδο. Καταστροφή του «Κολοσσού» και πώληση του χαλκού από τον οποίο ήταν φτιαγμένος.

673-678.  Συνεχείς επιδρομές των Αράβων εναντίον της Κωνσταντινούπολης 
Καταβολή ετήσιου φόρου στους Βουλγάρους..

727.  Εμφύλιος για τις εικόνες.     Ο Κάρολος Μαρτέλος, βασιλιάς των Φράγκων, συντρίβει τα αραβικά στρατεύματα στο Πουατιέ της Γαλλίας και αποτρέπει την περαιτέρω προέλαση των Αράβων στη δυτική Ευρώπη.

754.  Κοινή πορεία της Ρώμης με το κράτος των Φράγκων και η ίδρυση του ρωμαϊκού εκκλησιαστικού κράτους.

800.   Ο Καρλομάγνος στέφεται αυτοκράτορας των Φράγκων.

806.  Ο Νικηφόρος Α΄ συνάπτει ειρήνη με τους Αραβες και υποχρεώνεται να καταβάλει βαρύτατο ετήσιο φόρο.

Με τη συνθήκη του Ακυΐσγρανου (σημερινό Άαχεν) το Βυζάντιο αναγνωρίζει τον τίτλο του αυτοκράτορα -όχι των Ρωμαίων- στο βασιλιά των Φράγκων με αντάλλαγμα την επιστροφή της Βενετίας και περιοχών της Δαλματίας.

830.   Στο έτος αυτό ανάγεται το επεισόδιο ανάμεσα στον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος αναζητούσε σύζυγο, και την ωραία και ευφυέστατη υποψήφια Εικασία ή Κασσιανή. Συγκεκριμένα, όταν ο Θεόφιλος, απευθυνόμενος σε αυτή, λέει ότι «εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα», δηλαδή από τη γυναίκα πηγάζουν τα χειρότερα, έχοντας προφανώς στο μυαλό του την Εύα, η περήφανη και ετοιμόλογη Εικασία του απαντά «αλλά και διά γυναικός πηγάζει τα κρείττονα», δηλαδή και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, έχοντας στο μυαλό της την Παναγία. Τελικά ο Θεόφιλος προτιμά την πονηρή Θεοδώρα από την Παφλαγονία.

842.   Πεθαίνει ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, καταρρέει ολοκληρωτικά και η Εικονομαχία.

843.   Συνθήκη του Βερντέν. Μοιράζεται η αυτοκρατορία των Φράγκων.

907.   Αιφνιδιαστική εμφάνιση του Ρώσου ηγεμόνα Ολέγκ, επικεφαλής ισχυρού στόλου, μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινούπολης αναγκάζει τη βυζαντινή κυβέρνηση να κατοχυρώσει την παρουσία Ρώσων εμπόρων στην πόλη.

917.   20 Αυγούστου: Οι Βούλγαροι υπό τον Συμεών καταστρέφουν βυζαντινή στρατιά υπό τον Ρωμανό Λεκαπηνό στην περιοχή της Αγχιάλου του Εύξεινου Πόντου.
Δημοσιεύεται η «Περί Προτιμήσεως» νεαρά η οποία στρέφεται εναντίον της μεγάλης ιδιοκτησίας (σύμφωνα με άλλους ιστορικούς η δημοσίευση έγινε το 928).

941.  Ο ηγεμόνας του Κιέβου Ιγκόρ επιτίθεται, αλλά την επίθεσή του ο βυζαντινός στόλος την αντιμετωπίζει με υγρό πυρ στην είσοδο του Βοσπόρου.

972.   14 Απριλίου: Στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης ο γιος του Γερμανού αυτοκράτορα, Όθων, μνηστεύεται τη Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ.

1018.   Ο Βασίλειος Β΄ ολοκληρώνει την κατάκτηση της Βουλγαρίας και στη συνέχεια επισκέπτεται την Αθήνα.

1054.   16 Ιουλίου: Αντιπροσωπεία του Πάπα από καρδινάλιους, που επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη, για περαιτέρω συζήτηση των διαφορών των δύο εκκλησιών (filioque), αγνοείται επιδεικτικά από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, κι εκείνοι αντιδρώντας οργισμένοι,  εναποθέτουν πάνω στην Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας τον αφορισμό του πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριου και των ομοφρόνων του. Λίγες μέρες αργότερα ο πατριάρχης αφορίζει τον πάπα Λέοντα Θ΄ (Σχίσμα των Εκκλησιών).

1071.   26 Αυγούστου: Ήττα των βυζαντινών στρατευμάτων από τους Σελτζούκους Τούρκους του Αλπ Αρσλάν στο Μαντζικέρτ. 

1072.   Οι Νορμανδοί επεκτείνουν την κυριαρχία τους στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία.

1076.   Οι Σελτζούκοι καταλαμβάνουν την Ιερουσαλήμ.

1099.   Οι σταυροφόροι καταλαμβάνουν την Ιερουσαλήμ.

1171.   Ο Μανουήλ διατάζει τη δήμευση των περιουσιών όλων των Βενετών που κατοικούν στα όρια της αυτοκρατορίας. Η Βενετία αντιδρά με την αποστολή πειρατικού στόλου στο Αιγαίο.

1203.   Οι σταυροφόροι καταλαμβάνουν την Κωνσταντινούπολη και για τρεις μέρες τη λεηλατούν, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού κατασφάζεται και εξανδραποδίζεται.   Ο Θεόδωρος Λάσκαρης καταφεύγει στη Νίκαια της Βιθυνίας όπου αρχίζει να δημιουργείται ένα νέο κράτος.

1259.   Νίκη του αυτοκράτορα της Νίκαιας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου εναντίον του Γουλιέλμου Βιλεαρδουίνου και του Μανφρέδου της Σικελίας.

1261.   25 Ιουλίου: Ο στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος καταλαμβάνει αιφνιδιαστικά την Κωνσταντινούπολη. Ο Φράγκος αυτοκράτορας Βαλδουίνος και οι Λατίνοι κάτοικοι της Πόλης την εγκαταλείπουν.

1354. Οι Οθωμανοί αποβιβάζονται στη Χερσόνησο της Καλλίπολης.

1369   Ο Ιωάννης Ε΄ μεταβαίνει στη Ρώμη για να ζητήσει βοήθεια για τον επερχόμενο τουρκικό κίνδυνο. Εκεί αποδέχεται την ένωση των δύο Εκκλησιών, πάγιο αίτημα του πάπα ως αντάλλαγμα για οποιαδήποτε βοήθεια.

1373.   Οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν τη δυτική Θράκη.

1423.   Η Αδριανούπολη γίνεται πρωτεύουσα του κράτους των Οθωμανών.

1430.   Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν Θεσσαλονίκη και Ιωάννινα.

1438.  Φεράρα της Ιταλίας, σύνοδος των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, αποφασίζεται η ένωση των δύο Εκκλησιών. Στην Κωνσταντινούπολη δεν το δέχεται ο λαός.......και δεν παίρνει βοήθεια από τον Πάπα.


Η Πόλις Εάλω
1453.  29 Μαΐου: Οι Οθωμανοί Τούρκοι καταλαμβάνουν έπειτα από πολιορκία την Κωνσταντινούπολη.    Καταλύεται το τελευταίο κομμάτι  της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας.

1461.   Οι Τούρκοι καταλύουν την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.

1463.   (-1479) Α΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος. 


1479.   Ιανουάριος: Οι Βενετοί και οι Τούρκοι υπογράφουν συνθήκη ειρήνης με την οποία τερματίζεται ο μεταξύ τους πόλεμος.  Yπό βενετική κατοχή η Κορώνη, η Μεθώνη, το Ναβαρίνο, η Ναύπακτος, η Κέρκυρα, η Κρήτη κ.ά.

1494.   Αποτυγχάνει η εκστρατεία του βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου Η΄ για την απελευθέρωση της Ελλάδας και των Αγίων Τόπων.


1501.   Δημιουργείται συνασπισμός Γαλλίας, Ουγγαρίας, Ισπανίας, Βενετίας και Ιπποτών της Ρόδου εναντίον των Τούρκων.


1521.   Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν το Βελιγράδι.


1529.   Οι Τούρκοι πολιορκούν τη Βιέννη.


1537.   Γ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος ο οποίος θα διαρκέσει μέχρι το 1540.

Ο Φερδινάνδος ηττάται στην Πέστη από τους Τούρκους, οι οποίοι στη συνέχεια καταλαμβάνουν τη Βούδα. Συγκρότηση του «Ιερού Συνασπισμού» (Sacra Liga) ανάμεσα στον πάπα, τους Βενετούς, τους Ισπανούς κ.ά. με σκοπό την απελευθέρωση της Ανατολής από τους Τούρκους.

1612.  Ο επίσκοπος Μάνης Νεόφυτος απευθύνει έκκληση για βοήθεια προς το βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππο Β΄. Το ίδιο κάνει και το 1615.

1628.  Επανάσταση των αστών της Ζακύνθου εναντίον των ευγενών («ρεμπελιό των ποπολάρων»).


1642. Αγροτική εξέγερση στην Κέρκυρα. Το ίδιο συμβαίνει και το 1652.


1645. Αρχίζει ο λεγόμενος Κρητικός Πόλεμος (1645-1669) ανάμεσα στους Τούρκους και τους Βενετούς, ο οποίος τελικά θα οδηγήσει στην κατάκτηση της Κρήτης από τους πρώτους. Οι Βενετοί μετά το τέλος του θα διατηρήσουντη Σούδα και τη Γραμβούσα.


1648.  Οι Τούρκοι αρχίζουν την πολιορκία του Χάνδακα η οποία θα διαρκέσει 21 περίπου χρόνια.
1669.  16 Σεπτεμβρίου: Η Βενετία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπογράφουν συνθήκη ειρήνης (Συνθήκη της Κάντιας). Με αυτή τερματίζεται ο μακροχρόνιος μεταξύ τους πόλεμος και παρέχεται το δικαίωμα σε όσους Έλληνες επιθυμούν να μπορούν να πάνε στη Δύση.

1676. Ο πόλεμος ανάμεσα στην Πολωνία και την Τουρκία λήγει με την υπογραφή συνθήκης, σύμφωνα με την οποία το πιο μεγάλο μέρος της Ποδολίας (δυτικής Ουκρανίας) παραμένει στην Τουρκία.

1683. Πόλεμος ανάμεσα στην Τουρκία και την Αυστρία. Οι Τούρκοι φτάνουν έξω από τη Βιέννη την οποία πολιορκούν, χωρίς όμως επιτυχία. Η παρέμβαση του υπό τον Ιωάννη Σοβιέσκι πολωνικού στρατού αναγκάζει τα οθωμανικά στρατεύματα να υποχωρήσουν.

1684. Η Βενετία κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία.  
Ο αρχιστράτηγος των βενετικών δυνάμεων Φραγκίσκος Μοροζίνι καταλαμβάνει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό προκαλώντας εξέγερση των κατοίκων του Βάλτου και του Ξηρόμερου.  Στη συνέχεια καταλαμβάνει την Πρέβεζα και βομβαρδίζει την Καβάλα.

1685. Ο Μοροζίνι αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο και καταλαμβάνει την Κορώνη, τη Μάνη και τμήμα της Μεσσηνίας.

1686. Επαναστατικές κινήσεις στη Στερεά Ελλάδα. Οι Βενετοί καταλαμβάνουν τη Μεθώνη, το Ναβαρίνο και το Ναύπλιο. Συνεχείς ναυτικές συγκρούσεις ανάμεσα σε δυνάμεις των Βενετών και των Τούρκων στην περιοχή του Αιγαίου.

1687. Οι Βενετοί καταλαμβάνουν την Πάτρα και αρχίζουν να πολιορκούν τη Μονεμβασιά και την Ακρόπολη των Αθηνών. Ανεπανόρθωτη καταστροφή του Παρθενώνα, που προκαλείται από το βομβαρδισμό του ναού από τα στρατεύματα του Μοροζίνι.

1699. 26 Ιανουαρίου: Υπογράφεται στο Κάρλοβιτς της Κροατίας η ομώνυμη συνθήκη ανάμεσα στην Τουρκία από τη μια μεριά και την Αυστρία, τη Ρωσία, την Πολωνία και τη Βενετία από την άλλη. Σύμφωνα με τη συνθήκη, η Τουρκία αναγνωρίζει την κυριαρχία της Βενετίας στην Πελοπόννησο, τη Λευκάδα και την Αίγινα. Στην Αυστρία οι Τούρκοι παραχωρούν την Τρανσιλβανία και μέρος της Ουγγαρίας, την Ποδολία στην Πολωνία (δυτική Ουκρανία) και το Αζόφ στη Ρωσία. Η Βενετία με τη σειρά της αναγνωρίζει την κυριαρχία της Τουρκίας στη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου και υποχρεώνεται να εκκενώσει τα φρούρια της Ναυπάκτου, του Αντίρριου και της Πρέβεζας. Η Συνθήκη του Κάρλοβιτς αναδεικνύει την Αυστρία σε κυρίαρχη ευρωπαϊκή δύναμη.

1710. (-1711) Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Ο τσάρος Πέτρος αποκλείεται από τα οθωμανικά στρατεύματα κοντά στον ποταμό Προύθο και εξαναγκάζεται να αποδώσει το πυροβολικό του και να παραχωρήσει την περιοχή του Αζόφ.

1714. (-1718) Στο πλαίσιο του Βενετοτουρκικού Πολέμου -του έβδομου στη σειρά- τα οθωμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Πελοπόννησο.

1717. Μεγάλη ήττα των Τούρκων κοντά στο Βελιγράδι (18 Αυγούστου) από τα αυστριακά στρατεύματα, τα οποία αμέσως μετά καταλαμβάνουν την πόλη. Οι Τούρκοι οπισθοχωρούν μέχρι την Αδριανούπολη.

1766.   Η Αικατερίνη Β΄ αποστέλλει στην Ελλάδα τον Γεώργιο Παπάζογλου ή Παπάζωλην, Έλληνα λοχαγό του ρωσικού στρατού, για να οργανώσει επαναστατικό κίνημα.  Αυτός επικοινωνεί με κληρικούς και προκρίτους αλλά και αρματολούς στην Ήπειρο, την Ακαρνανία και ιδιαίτερα στη Μεσσηνία και τη Μάνη. Οι Έλληνες υπόσχονται ότι θα επαναστατήσουν εναντίον των Τούρκων, εφόσον οι Ρώσοι στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις.

1770. Στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1768-1774) η άφιξη μικρής ναυτικής μοίρας στις ελληνικές θάλασσες υπό τους αδερφούς Ορλόφ αναπτερώνει το επαναστατικό φρόνημα των υποδούλων. Επανάσταση εκδηλώνεται στην Πελοπόννησο, στη Στερεά Ελλάδα, στον Όλυμπο, στην Κρήτη και σε νησιά του Αιγαίου.

 Ο Θ. Ορλόφ, επικεφαλής ρωσικού στολίσκου, καταπλέει στην περιοχή της Μάνης με σκοπό να προκαλέσει εξέγερση των Μανιατών. Λίγο αργότερα οι επαναστάτες καταλαμβάνουν το Μυστρά.

1771. Οι Ρώσοι καταλαμβάνουν την Κριμαία και όλες τις περιοχές μέχρι το Δούναβη.
[Η δυνατότητα ελεύθερης ναυσιπλοίας στη Μαύρη Θάλασσα υπό ρωσική σημαία κατοχυρώνεται το 1779 με μια άλλη συνθήκη (Αϊναλή Καβάκ).] Με άλλα άρθρα της συνθήκης η Κριμαία θα δίνει φόρο υποτέλειας στη Ρωσία. Το Αζόφ περιέρχεται επίσης στη Ρωσία, ενώ οι Παραδουνάβιες Ηγεμονίες διατηρούν το καθεστώς αυτονομίας.

1779. Η δυνατότητα των Ελλήνων να κινούνται ελεύθερα στη Μαύρη Θάλασσα, με πλοία υπό ρωσική σημαία, κατοχυρώνεται με τη Συνθήκη του Αϊναλή Καβάκ, η οποία υπογράφεται ανάμεσα στην Τουρκία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία (10 Μαρτίου).

1797. Ο Ρήγας Βελεστινλής εκδίδει το «Επαναστατικό Μανιφέστο». Κυκλοφορούν ο «Ηθικός Τρίπους», επίσης του Ρήγα, καθώς και η «Χάρτα» του.
17 Οκτωβρίου: Υπογράφεται μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας η Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο με την οποία καταλύεται η Βενετική Δημοκρατία και τα Επτάνησα περιέρχονται στους Γάλλους.
Νοέμβριος: Ο Ρήγας Βελεστινλής και ο Χριστόφορος Περραιβός επισκέπτονται για δεύτερη φορά την Τεργέστη.
13 Δεκεμβρίου: Συλλαμβάνεται ο Ρήγας από τις αυστριακές Αρχές στην Τεργέστη, ενώ διακόπτεται η έκδοση της «Εφημερίδος» της Βιέννης διότι με αυτή συνεργάζεται ο Ρήγας.
Ιούλιος: Η Ρωσία και η Τουρκία συνάπτουν συμμαχία και αποφασίζουν κοινή δράση του στόλου τους εναντίον των Γάλλων στη Μεσόγειο.
Οκτώβριος: Οι Ρώσοι και οι Τούρκοι καταλαμβάνουν τα Κύθηρα και τη Ζάκυνθο και λίγες μέρες αργότερα την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη.

1800. 21 Μαρτίου: Υπογράφεται ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης με την οποία ιδρύεται η «Πολιτεία των Επτά Ενωμένων Νήσων», το πρώτο ελληνικό κράτος μετά την άλωση. Το νεοσύστατο κράτος θα είναι ανεξάρτητο, με εγγυητή της ανεξαρτησίας του τη Ρωσία, αλλά φόρου υποτελές στο σουλτάνο. Καθορίζεται και το Σύνταγμα, το οποίο ονομάζεται «Βυζαντινό»
.

1814. 21 Ιουνίου: Την Κέρκυρα καταλαμβάνουν αγγλικά στρατεύματα. Σεπτέμβριος: Ιδρύεται στην Οδησσό της Ρωσίας από τους Νικόλαο Σκουφά, Εμμανουήλ Ξάνθο και Αθανάσιο Τσακάλωφ η Φιλική Εταιρεία.


1820. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αναλαμβάνει «Γενικός Επίτροπος της Ανωτάτης Αρχής της Φιλικής Εταιρείας».


1821. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης από τα Επτάνησα αποβιβάζεται στην Καρδαμύλη της Μάνης. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κυκλοφορεί την επαναστατική προκήρυξη «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», με την οποία ζητά από τους Έλληνες της Μολδαβίας και της Βλαχίας να επαναστατήσουν.


10 Μαρτίου: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης συγκροτεί στο Φώξανι τον Ιερό Λόχο, ο οποίος αποτελείται κυρίως από Έλληνες σπουδαστές ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και μαθητές του Ελληνικού Σχολείου της Οδησσού.


17 Μαρτίου: Έλληνες αγωνιστές υπό τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους πολιορκούν τους Πύργους των Καλαβρύτων, που παραδίδονται έπειτα από λίγες μέρες (21 Μαρτίου). Αυτή η ενέργεια αποτελεί την πρώτη επαναστατική πράξη στη νότια Ελλάδα.


22 Μαρτίου: Οι επαναστάτες μπαίνουν στην Πάτρα. Ο Ι. Παπαδιαμαντόπουλος και ο Ανδρέας Λόντος υψώνουν επαναστατική σημαία (κόκκινη με μαύρο σταυρό στη μέση). 

23 Μαρτίου: Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης απελευθερώνουν την Καλαμάτα από τους Οθωμανούς Τούρκους. 
Την ίδια μέρα ο Ανδρέας Λόντος κηρύσσει την Επανάσταση στη Βοστίτσα (Αίγιο).
Ο Ρώσος πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη Στρόγκανοφ, επιδίδει στην Πύλη τελεσίγραφο με το οποίο απαιτεί σεβασμό των δικαιωμάτων των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Διακόπτονται οι διπλωματικές σχέσεις Ρωσίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

1822. Ψηφίζεται το «Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος» στην Επίδαυρο.
1823. Η Αγγλία αναγνωρίζει τους Έλληνες ως εμπολέμους. Η απόφαση της αγγλικής κυβέρνησης αποτελεί de facto αναγνώριση της Ελληνικής Επανάστασης.

1824. Ιανουάριος 1824: Ρωσικό Σχέδιο των Τριών Τμημάτων για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος. Υπογράφεται στο Λονδίνο συμφωνητικό ανάμεσα σε Άγγλους κεφαλαιούχους και τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης Ορλάνδο και Λουριώτη για τη σύναψη δανείου ύψους 800.000 λιρών.


1826. Υπογράφεται ανάμεσα στη Ρωσία και την Αγγλία το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης. Αποφασίζεται η μεσολάβηση ανάμεσα στους Έλληνες και την Πύλη για τη δημιουργία αυτόνομου ελληνικού κράτους που θα είναι φόρου υποτελές στο σουλτάνο.


1829. Υπογράφεται στο Λονδίνο από τις Μεγάλες Δυνάμεις πρωτόκολλο, με το οποίο καθορίζονται τα παρακάτω:
-Τα σύνορα του αυτόνομου ελληνικού κράτους προς βορρά καθορίζονται από την οροθετική γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού.
-Στο νέο κράτος θα περιλαμβάνονται τα νησιά Σποράδες, Κυκλάδες, Σάμος και πιθανόν η Κρήτη.
-Το καθεστώς του κράτους θα είναι κληρονομική μοναρχία.
-Ο ετήσιος φόρος υποτέλειας θα ανέρχεται στα 1.500.000 γρόσια.


1830. 3 Φεβρουαρίου: Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου που υπογράφεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις, δημιουργείται ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.....

_________________________________

Επιτέλους έχουμε κράτος !  Πα' να ξεκουραστούμε...



* Έμμετροι Ιστορικοί Αστερίσκοι, με αλήθειες... λάθη και σαρκασμό, 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια,   
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia  Mataraga  


Spasmenos Kavos