Όταν εχάσαμε τη μπάλα

                     ...στη Δυρραχίου, στην Αυλώνος, στα Σεπόλια
   Τότε που ήταν μ’ Έλληνες
      γεμάτα τα Σεπόλια,
      θυμάμαι που μου έδειχνες
      κάλυκες απ’ τα βόλια,
      π’ αφήσανε στο δρόμο μας*                          *Οδός Στενημάχου 1947
       φεύγοντας  Ελασίτες…*                              *"ΕΛΑΣ" Στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ

      Αλλιώτικος ο κόσμο μας,
     ακόμα και μ’ αλήτες
     περαστικούς, επαίζαμε..

Για μπάλα....?  
                       Τα βολεύαμε,
(δυσεύρετη στη φτώχεια),
και με τα πρωτοβρόχια
μες στην αυλή εμπαίναμε….

Ξάφνου, χάσαν εμένανε..

Αρκεί κανείς να φανταστεί,
έπαιζα βόλους, παραμονή,                                
πριν μου φορέσουν τη στολή,
και με μαντρώσουν στη σχολή,
για μια καριέρα ναυτική. 

Ντέ και καλά να γίνω "άντρας" !

     Παιδάκι ήμουνα... της μάντρας,
     που ήμουνα πρωταθλητής*                               *Στο άλμα επί μάντρα !!!
     να την πηδάω, ευτυχής            
     την μάντρα της κυρά Αγνής,
     κι έβρισκα διέξοδο να φύγω,
     τους μπάτσους πάντα να αποφύγω,
     για μικροσκανταλιές,
     να μη μου ρίξουνε ψιλές.

Ξέχασα όμως να αναφέρω,
κάθε γριά και κάθε γέρο,
όπου δεν βρίσκανε ησυχία.*                                     *Στη γειτονιά

Με τις φωνές μας... φασαρία...
σηκώναμε τη γειτονιά,
και μόνιμα μία γριά
έπαιρνε την αστυνομία,
και "πλάκωνε" η μπατσαρία.

     Πάντα ερχόνταν από πάνω
     απ' το στενό, κι έτσι το πλάνο
     που είχαμε ήδη σχεδιάσει,
     ήταν,  το τσούρμο να το σκάσει
     από την κάτω τη μεριά,
     που ήτανε κατωφεριά
     και με το γύρο τετραγώνου
     επανερχόμαστε... 
                                  "του όνου,
      υπομονή",  οι γείτονες εκάναν
     "Θα σας γαμήσω" είπε "την μάναν",
     ένας οξύθυμος κει πέρα….
     Μα, ούτε μ΄αυτό μας κάνει πέρα !

Είχαμε κι εναλλακτική…
Σαλτάραμε απ’ την αυλή,
στην παραδιπλανή,*                                               *Όλα τα σπίτια ήταν μικρά με αυλές
όταν ερχόνταν δυό που λες
μπάτσοι, από αντίθετες μεριές.*                           *από πάνω απ΄το στενό και από κάτω

Μετά,  ταράτσα απ΄τη σκάλα,*                                 *τη σιδερένια                           
να παίξουμε κει πάνω μπάλα…

     Μια μέρα σκάει, η κουφάλα,
     η πάνινή μας ψευτομπάλα,
     λίγο πιο δίπλα απ’ την κεφάλα
     του μπάτσου, που την είχε στήσει
     κάπου εκεί....  να μας τσιμπήσει !

     Θα βρίσει εμάς και τις μανάδες
     πούχουνε γιούς αληταράδες,
     και απειλεί να τις μηνύσει…

Την μπάλα... "αλί",* θα την κρατήσει.             *αλλοίμονο

Κι έτσι εχάσαμε τη μπάλα….
αλλά ας πάμε τώρα γι’ άλλα…

Όχι.. 

            βαστάτε μιά στιγμή,
για ένα βιοπαλαιστή
θα πω,  για κάποιο φουκαρά,
ένα φτωχό πιτσιρικά,
της γειτονιάς τον κουλουρά,
που πέρναγε με τον ταβλά...*                           *μεγάλος δίσκος με κουλούρια

Τον άφηνε σε μια γωνιά,
να παίξει λίγο και αυτός...
πούχαν ξεχάσει ότ’ είν’ μικρός
και τον εστρώσαν στη δουλειά…

Την παιδική ανεμελιά
του την εκλέψανε στα δέκα.


   Κολλάω μιά τούφα με μαντέκα,
      τη τελευταία στη φαλάκρα,
      μαλλί π’ απέμεινε στα άκρα
      του κεφαλιού μου τώρα πια,
      τρώω για μπρέκφαστ μια μπουκιά,
      και ξεκινάω,  ώρα δέκα,
      τις μετοχές στον Πεντεδέκα*                                *Χρηματιστής
      να πάω να καρατσεκάρω….

      Και ποιόν απ’ έξω θα τρακάρω !?

     Τον κουλουρά, μετά από χρόνια,
     με γένια και μαλλιά σαν χιόνια,
     και τον ταβλά με κουλουράκια,
     σαν όταν ήμασταν παιδάκια.

     Αγκαλιαστήκαμε στο δρόμο…

    Βγάζουν τα όπλα απ' τον ώμο
    δύο φρουροί...  και θα ορμήσουν
    τρέχοντας να τον αφοπλίσουν...

    Για ληστεία θα το νομίσουν,
    καθώς ρακένδυτος ο γέρος,
    επήγε σε αυτό το μέρος,
    ο πάμπτωχος ο κουλουράς,
    μαζί του ο ίδιος ο ταβλάς,
    μπας και πουλήσει στους χλιδάτους,
    στην καθώς πρέπει γειτονιά τους..

    Θάρθε λεφτάδες να ληστέψει
    οι μπάτσοι θάχαν υποθέσει…

    Βεβαίως κανείς να μην πιστέψει…
    πως ήμουνα κι εγώ λεφτάς..

    Φτωχομπινές της συμφοράς,
    ήμουν, το λέω μετά χαράς,
    (του Επίκουρου ένας μαθητής,
    (βέβαια ημιμαθής)
    και πήγα να δω, εκ της γιαγιάς,
    δυό μετοχές κληρονομιάς…

              "... Σεκιουριτά που ανησυχάς
              δεν ήταν κόλπο ο ταβλάς,
              δεν έβλεπες κανένα κλέφτη…"
             Αν θα μπορούσες στον καθρέφτη,
             του παρελθόντος να κοιτάξεις,
             θάβλεπες,  ο ίδιος.... δράστης,
             που βασανίζει τώρα εσένα,
             βασάνισε και τα καημένα
             τα αθώα εκείνα τα παιδιά….
             τα μετακατοχικά.
             Η Κατοχή δεν ήταν μιά !
__________________


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια  
σελίδες 840-845  e-mail: pmatargas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia  Mataraga 

spasmenos kavos