Οι μισθοί των απόντων

  Στον Περσικό* με το βαπόρι
                       [ο άμοιρος γυρίζω πάλι,      *Περσικός κόλπος
    η ίδια ζέστη, η αφόρητη,
                     [το ίδιο γνωστό μας χάλι.

     Το σύμπαν λες και καίγεται,
                         [η λαμαρίνα πυρωμένη,
     και η γκαζόβρομα στις μύτες μας,
             [μπαίνει τοξικοδηλητηριασμένη.
     
     

Στη βάρδια μου τα είχα φτύσει.*           *ναυτ: η επίπονη διαδικασία της φόρτωσης
που απ' τις δώδεκα είχε αρχίσει,
το μεσημέρι... πά στη βράση,
όπου τα πάντα είχαν ανάψει.

Αισθήσεις του είχε χάσει
             [και ξαπλωμένος ήταν μπρος μου.
ο σκάπουλος της βραδυνής της βάρδιας
           [ Γιάννης Tσέκουρας ο βοηθός μου.

Επόμενο κάποιος να πέφτει
στο που και που....
                   [πως να αντέχει
ένας να κάνει..... 
                [δουλειά τριών ! ?

Ήταν στο πλοίο "Ελικών"
κι αλήθεια... ήμασταν λίγοι...

Λίγοι, γιατί καθένας ''πνίγει''
δυό τρεις μισθούς... 
      [και τους τσεπώνει,
άλλως.... ενθυλακώνει.

Έτσι του πλοίου η σύνθεση
ήταν σε εμφανή
     [και πλήρη (!)...αντίθεση
με ότι λέει καθαρά,
      [του ναυτικού δικαίου ο νόμος.

Λείπανε πάνω απ' τους μισούς
            [ναι.... όντως παρανόμως

Έτσι η δουλειά ήταν πολλή
          [λες και δουλεύαμε σε γαλέρα.

           Θυμάμαι ένα καυγά μιά μέρα
           γι αυτό το θέμα, των απόντων:
           "... δέν θά δουλεύωμεν
                                       είς τόν βρόντον"
           είπε στο "Μπος"*
                             [ο καπτα Μήτσος.                   *αφεντικό

             Όλο του εφοπλιστή το μίσος
                               [αυτός θα εξασφαλίσει
           και αποφασίζει να τον βρίσει :

               [σίγουρος πως θα τον απολύσει,           

          ''Είσαι γνωστός'' του είχε πει 
                      [σαν μέγιστος ''μ@@κας            
             και το ρεντίκολο της πιάτσας'' !!

           Κι έτσι απ' το Καράκας,
               [πάλι με πλήρωμα κινάμε ελλιπές 
           να πάμε για Πορτοχέρο
                    [στου Ρίο Ορινόκο τις εκβολές.

Λόγω της ελλιπούς της σύνθεσης
    ]στο παρά τρίχα θάχαμε νεκρό τον πρώτο
φορτώνοντας έτερο βρομόλαδο
                              [όπως και στ' άλλο πόρτο.

Όλο το πλήρωμα... όχι αστεία,
στη φόρτωση, στα ξένα πλοία
βγάζουνε στη κουβέρτα,
κάπου γύρω στους δέκα
κι εμείς μονάχα δυό νομάτοι,
πού να πρωτοβρούμε άκρη
πού κάποιος να πρωτοκοιτάξει,
τον έλεγχο μπορεί να χάσει...

Αν πλώρα εσύ μετράς, ίσως... 
                  υπερχειλίσει η μέση
και το "λαχείο" θα σου πέσει
όταν  το συντριβάνι*                                *υπερχείλιση του φορτίου 
από του τάνκι* το ταβάνι                      *αμπάρι                               
θα φτάνει ως τον ουρανό,
από πετρέλαιο ζωντανό
μαύρο, λερό και βρωμερό.

Όλοι θα βρίζουν κατά κόρον,

''διά τήν ρύπανσιν είς τόν χώρον''..

Πρόστιμα, άγχος....
                   [σύλληψη και φυλακίσεις,
για ελλιπή την σύνθεση στο πλοίο,
           [σαν καπετάνιος θα γνωρίσεις...

Σαν κάνεις όμως το ταμείο,
την κάθε πρώτη του μηνός,
βλέπεις σαν θησαυρός
να μοιάζει ο μισθός,
με την διπλή την αμοιβή,
καμιά φορά δε και τριπλή.....


     Τον Πάνο τον παλιό μου φίλο,
         που σ' άλλο πλοίο αυτός με ζήλο
         δούλευε μπόσης.... 
          [κι ήταν κι αυτός χαμάλης,
         στο Λίμπερτυ ''ΣΟΛΑΡΙΣ'', 
         συνάντησα στη ραφιναρία
         που πήγα για μισθοδοσία.
         (απαγορεύονταν 
             [η πληρωμή μέσα στα πλοία)
         και βλέποντάς μες τη σακούλα,
         που του την άνοιξα,
                            [κρυφά, στη ζούλα,
          λέει "σαν νάκανες ληστεία,
          και κουβαλάς εσύ τη λεία,
         καθώς δολάρια ήταν γεμάτη...

         Του γύρισε θάλεγα το μάτι,
         και κατα-ζήλεψε ο φουκαράς
         που είδε κι έτρεχε ο παράς.

          "...μην τα κοιτάς...
                                   [του είπα, αυτά,
          είμαι ως το λαιμό,
                              [μέσα στη λαμογιά,
          στα κοντραμπάντα,
                                 [και στα σκ@@ά,
          δεν θάθελες να είσαι....
                                   [σαν και μένα...

         Δεν πίστεψε ούτε ένα
         από αυτά που είπα,
         καί 'φυγε για την 'τρύπα'...
         (του Λίμπερτυ*  η καμπίνα).              *πλοία από το Β' Π. πόλεμο του 40 

        Τα μάτια του θυμάμαι εκείνα,
        στου πυρετού την απληστία,
        να με κοιτάν με δυσπιστία.

           "Άστα αυτά,  μου λέει,  μαφία..."
          πριν φύγει χολιασμένος.


 Ένιωθα σκοτισμένος
                 και αποκαμωμένος..
σαν βγήκα λίγο 'πα στο ντόκο.*                       *προβλήτα

Από τη κούραση... με κόπο
και μόνα τους τα βήματα
με πήγανε σε κτίσματα,
αποθηκο-παραπήγματα,
και χάζευα εξεταστικά
μια πόρτα, σ' ένα απ' αυτά.

Επάνω στην προβλήτα..... σπίτι ?
που βρέθηκε είπα ?  βρε τί τύχη !!

Μια ζωγραφιά το σπίτι αυτό
μου φάνηκε, και στον καιρό
πούμουν μικρός με πήγε πίσω...

Όρκο 'κει πήρα  σαν γυρίσω,
να πάω να τ' αναζητήσω,
στη γειτονιά μου την παλιά... 
που στα μαρμάρινα σκαλιά 
καθόμουνα με τη "μαμά"
και για να φάω το φαΐ μου,
ώρες καθότανε μαζί μου.....

         _____________

Τον όρκο μου 
             [βεβαίως τον κράτησα
όταν Ελλάδα και πάλι πάτησα.

Ήταν το δυό χιλιάδες έξη,
μόλις δυό μήνες....
                  πριν να πέσει
από  μπουλντόζες το καημένο,
να γίνει αυτό κλουβί μοντέρνο,

μέσα στον αιώνα τον "ινφέρνο"
τον εικοστό......
   [αλλοίμονο τον πρώτο..

Κατεδαφίστηκε με κρότο,
και λες κι αποχαιρέτα
           [η λυπημένη ηχώ,           
όλο τον κόσμο μας
                        τον παλιό...               

____________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο 

του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 12/ e-mail: pmataragas@yahoo.com / 

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  σπασμένος κάβος